تأثير هم‌زمان تمرينهاي تناوبي با شدت بالا (HIIT) و رژيم غذايي پُرچرب بر TGF-β1 و MMP-9 و MMP-2 در بافت چربي زيرپوستي رت‌هاي نر

مقدمه: فيبروز بافت چربي در اختلال متابوليسم گلوكز و مقاومت به انسولين در چاقي نقش دارد؛ اما تأثير ورزش بر پيشرفت فيبروز بافت چربي هنوز ناشناخته است. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير هم‌زمان تمرين‌هاي تناوبي با شدت بالا و رژيم غذايي پُرچرب بر TGF-β1 و MMP-9 و MMP-2 در بافت چربي زيرپوستي رت‌هاي نر انجام شد. روش‌ها: سر رت نر نژاد ويستار به‌صورت تصادفي به 4 گروه، رژيم غذايي معمولي (ND)، رژيم غذايي پُرچرب (HFD)، رژيم غذايي معمولي+ تمرين‌هاي تناوبي با شدت بالا (ND+HIIT) و رژيم غذايي پُرچرب‌+تمرين‌هاي تناوبي با شدت بالا (HFD+HIIT) تقسيم شدند. پروتكل HIIT شامل هشت مرحله فعاليت با شدت معادل 90 درصد حداكثر ظرفيت دويدن و دورۀ استراحت فعال 2.5 دقيقه‌اي با شدت معادل 50درصد MRC به‌مدت 12 هفته (5 جلسه در هفته) بود. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، نمونه‌هاي چربي زيرپوستي و خون جمع‌آوري شدند. براي اندازه‌گيري ميزان بيان پروتئين TGF-β1 از روش وسترن بلات و براي اندازه‌گيري MMP-9، MMP-2، انسولين از روش الايزا استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد القاي چاقي با افزايش معني‌دار ميزان TGF-β1،MMP-9 ، MMP-2، مقاومت به انسولين همراه بود (0.0001P ) و در مقابل تمرين تناوبي با شدت بالا به همراه رژيم غذايي پُرچرب نسبت به گروه رژيم غذايي پُرچرب موجب كاهش معني‌دار ميزان TGF-β1،MMP-9 ، MMP-2، مقاومت به انسولين مي‌شود (0.0001P ). نتيجه‌گيري: تمرين تناوبي با شدت بالا، ممكن است پيشرفت فيبروز بافت چربي را تضعيف و اثر پيشگيرانه بر افزايش اختلالات متابوليسم گلوكز ناشي از رژيم غذايي پُرچرب داشته باشد.