رابطه نظريه ذهن با حافظه فعال و حل مسئله در دانش آموزان: نقش ميانجي هوش هيجاني

هدف پژوهش، بررسي نقش ميانجي هوش هيجاني در رابطۀ بين نظريۀ ذهن و كاركردهاي اجرايي (حافظۀ فعال و حل مسئله) بود. طرح پژوهشْ همبستگي و از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري (SEM) بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر 14 تا 18 سال شهرستان خميني‌شهر در سال 1400 بود كه 300 نفر از آنان به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل پرسشنامۀ هوش هيجاني و آزمون‌هاي نرم‌افزاري حل مسئلۀ برج لندن، حافظۀ فعال اِن‌ـ‌بك و آزمون ذهن‌خواني ازطريق تصاوير چشم بود. يافته‌ها نشان داد نظريۀ ذهن  رابطه مثبت و معناداري با هوش هيجاني (0.233=β)، حافظۀ فعال (0.318=β) و حل مسئله (0.299=β) داشت (0.01 p). علاوه براين هوش هيجاني با حافظۀ فعال (0.219=β)و حل مسئله (0.319=β) رابطۀ مستقيم مثبت و معنادار داشت (0.01 p). رابطۀ غيرمستقيم نظريۀ ذهن با حافظۀ فعال و حل مسئله  به‌ترتيب ضرايب 0.036 و 0.062 بود. بنابراين نقش ميانجي گري هوش هيجاني در رابطۀ بين نظريه ذهن با حافظه فعال و حل مسئله تأييد شد. باتوجه ‌به نتايج پژوهش، مي‌توان گفت نظريۀ ذهن و هوش هيجاني، به‌طور معناداري بر عملكردهاي اجرايي حافظۀ فعال و حل مسئله مؤثر هستند؛ بنابراين، اجراي شيوه‌هايي براي بهبود عملكردهاي اجرايي دانش‌آموزان بسيار مهم است.