سازه معنويت سازماني: راهنمايي عملي براي ارتقاي كيفيت زندگي در محيط كار

هدف از پژوهش حاضر، بررسي ابعاد مفهومي معنويت سازماني و تاثير آن بر ارتقاء كيفيت زندگي در محيط كار است. روش پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي است. گردآوري اطلاعات از طريق مطالعه و بررسي اسناد (شامل اسناد كتابخانه اي، مقالات، پايان نامه ها، پايگاه اينترنت و نمايه ها و نرم افزارهاي علمي) انجام شد. يافته ها نشان داد برداشت جديد از معنويت در سازمان شامل ارتباطات فرافردي، درون فردي، ميان فردي و برون فردي است كه هر يك از آنها با ابعاد وجودي انسان پيوند مي خورند. همچنين معنويت در سازمان، سازه اي متشكل از پنج بعد مشاركت، حس تعلق به جمع، زندگي دروني، همسويي با ارزش هاي سازماني، و معناداري كار در سه سطح فردي، گروهي و سازماني است.اين ابعاد و سطوح، در كنار يكديگر، شرايطي را در سازمان ايجاد مي كنند كه به ارتقاء كيفيت زندگي در محيط كار منجر مي شود. كيفيت زندگي در محيط كار، كه مولفه اي با قلمرو وسيع در سبك زندگي است، با عواملي نظير ارتقاء باورهاي معنوي، ترويج فرهنگ معنويت با مشاركت كاركنان، جذب افراد معنوي در سازمان، رهبري سازمان با رويكرد معنوي، و تاكيد بر ادغام معنويت با مسئوليت اجتماعي در سازمان، سامان مي يابد.