مفهوم شناسي تطبيقي سرگرمي با نگاه به منابع اسلامي

پژوهش هاي نظري مرتبط با سرگرمي، براي استخراج نظام توصيه هاي اسلام از منابع اسلامي، با چالش جدي از لحاظ ارتباط معنايي با آيات و روايات مواجه است. اين مقاله در صدد يافتن واژگان و اصطلاحات وحياني است كه حد اكثر تطابق و هم پوشاني را با مفهوم سرگرمي داشته باشند. يافتن مفهوم لغوي و اصطلاحي دقيق و همچنين مقايسه بين خانواده معنايي اين واژگان هدف اصلي است كه در اين نوشتار پيگيري مي شود. در اين مقاله سعي شده است با استفاده از روش گردآوري كتابخانه اي و تحليل هاي معنا شناسانه، بررسي كتب لغت و كاربردهاي مختلف كلمات مد نظر در آيات و روايات انجام گيرد و با بهره گيري از برداشت ها و تفسير بزرگان اين عرصه، مفاهيم مرتبط و ناظر به سرگرمي استخراج و از جهت معناييي تبيين گردند. يافته هاي اين نوشتار، ارتباط معنا داري را بين مفهوم سرگرمي از يك سو و مفاهيم چون لهو، لعب، لغو، عبث و استجمام كه در منابع وحياني كاربرد فراواني دارند، نشان مي دهد.