چالش‌هاي اخلاقي هوش مصنوعي در مقاله نويسي

نوشتن مقالات علمي، يك فرآيند دقيقي است كه تحقيقات گسترده، استدلال سازمان‌يافته و بيان واضح را با هم تركيب مي‌كند تا باعث افزايش علم گردد(1).محققان زيادي از هوش مصنوعي، در مواردي مانند: دستياران تحقيق، كمك به سازماندهي افكار، ارائه بازخورد، كمك به كدنويسي، خلاصه كردن ادبيات تحقيق و... استفاده مي كنند(2).هوش مصنوعي ((AI): Artificial Intelligence) و نوشتن مقالات علمي به گونه‌اي با يكديگر آميخته شده اند كه زمينه را براي ايجاد يك اتحاد انقلابي در پژوهش، آماده كرده اند(1)؛ البته بايد توجه داشت كه اين ابزارهاي قدرتمند، يك مزيت مؤثر براي محققان در كارهاي مختلف، مانند: انجام جستجو، بررسي مقالات، خلاصه كردن داده ها و نوشتن مقالات را ارائه مي دهند؛ اما نگراني هاي قابل توجهي در مورد استفاده از آن ها براي توليد محتواي دقيق و همچنين، اطمينان از محرمانه بودن اطلاعات، وجود دارد(3).ابزارهاي هوش مصنوعي، مانند: چت جي پي تي Chat) (GPT ، چت سونيك Chat) (Sonic، بينگ (Bing ai) ،كلود (Claude) و...، پتانسيل انقلابي را براي حيطۀ نوشتار، در وجود خود دارند(4). اتكاي بيش از حد و خودكارسازي وظايف اصلي نويسندگان، با استفاده از اين ابزارها مي تواند بر فرآيندهاي بررسي و ارزيابي كيفيت مقالات علمي، تأثير منفي بگذارد؛ زيرا وابستگي بيش از اندازه، خطر تأثيرگذاري بر دقت فرآيندهاي بررسي و انتخاب مقالات را به همراه دارد(5). ادغام هوش مصنوعي در انتشارات علمي، اميدواركننده است؛ اما با چالش هاي اخلاقي و عملياتي قابل توجهي همراه مي باشد.(5) اخيراً بحث‌هاي زيادي در جامعۀ تحقيقاتي بر مبناي استفاده از هوش مصنوعي، در نوشته‌هاي علمي انجام شده است. برخي افراد ادعا مي كنند كه هوش مصنوعي، يك كمك كنندۀ مفيد، در نوشتن مقالات مي باشد؛ اما بسياري از دانشمندان و ناشران، تنها استفاده از هوش مصنوعي را براي نوشتن مقالات، به عنوان نويسندۀ مقاله، نمي پذيرند(2).بنابراين لازم است كه موضوعات اخلاقي در استفاده از هوش مصنوعي، مورد توجه واقع شود كه شامل: سوگيري داده ها، اطلاعات نادرست، حريم خصوصي و امنيت داده ها، كمبود شفافيت، جابه جايي شغلي، سرقت ادبي و... هستند؛ همچنين بايد، استراتژي‌هايي براي درك و حل اين مسائل، مورد تبيين و توضيح  قرار گيرد(4).