ارائه مراقبت روان گسسته: يك مانع اخلاقي ارتقاي سلامت در بيماران دچار سوختگي

مقدمه: يكي از پيامدهاي مهم سوختگي بر روي بيماران، تغيير در سلامت روان است. اختلال هاي رواني مي تواند، به صورت مستقيم و غيرمستقيم، حيات بيمار را به خطر اندازد. ارائه مراقبت هاي بُعد روان، در كنار ساير ابعاد مراقبتي از نظر اخلاقي، ضروري است. پژوهش حاضر، با هدف آشكارسازي تجربه هاي پرستاران سوختگي از ارائه مراقبت روان، جهت ارتقاي سلامت بيماران سوختگي، انجام گرديد. روش كار: پژوهش حاضر، از نوع كيفي – تحليل محتوا( 1402-1401)، در شهر اصفهان، انجام شد. تعداد 9 مشاركت كننده، شامل: پرستاران و مديران پرستاري مركز آموزشي- درماني امام موسي كاظم(ع)، وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، به صورت هدفمند انتخاب شدند. جمع آوري داده ها با استفاده از مصاحبه هاي عميق نيمه ساختاريافته، انجام گرديد. تجزيه و تحليل داده هاي مطالعۀ كيفي، از نوع تحليلي- محتوايي، با استفاده از روش گرينهايم و لوندمن، صورت گرفت. در اين مطالعه، از چهار معيار لينكلن و گوبا (تأييدپذيري، اعتبار، قابليت اطمينان و قابليت انتقال) جهت استحكام داده ها، استفاده شد. يافته ها: در مجموع، 9 مصاحبه با پرستاران و مديران پرستاري صورت گرفت. مشاركت كنندگان شامل 6 زن و 3 مرد، با  ميانگين سني 24/5 ±  41 سال، بودند. طبقۀ اصلي بر اساس «مراقبت رواني گسسته»، با سه زير طبقۀ «لزوم ارائه مراقبت رواني»، « نقش پرستاران در ارائه مراقبت رواني» و «موانع مراقبت رواني»، مشخص شد. نتيجه گيري: آماده سازي فردي و سازماني، جهت ارائه مطلوب مراقبت روان، به صورت بين حرفه اي، براي بهبود پيامدهاي بيماران سوختگي، به عنوان يك اصل آموزشي - اخلاقي ضروري، مي باشد.