موقعيت مند بودن انتخاب ابزار ترسيم در فرايند طراحي*

توسعۀ كاربرد رايانه در حوزۀ طراحي مفهومي، شبهات و در عين حال نگراني هايي را در مورد حفظ جايگاه مهم دست نگاره در فرايند طراحي به همراه داشته است. هدف تحقيق پاسخ به اين پرسش است كه كدام يك از دو ابزار دست يا ديجيتال براي مسئله گشايي اوايل طراحي مناسب تر است. با بررسي مطالعات گذشته و تحليل متون، ابتدا با استفاده از جداول تحليل محتواي استقرايي، گزاره ها كدگذاري و شباهت هاي محتوايي مقوله سازي گرديد و معيار«قابليت ارتقاي سطوح شناختي ابزار در مرحلۀ طراحي مفهومي» به عنوان معيار مقايسۀ دو ابزار تعيين گرديد. سپس  با استفاده از جداول تحليل محتواي قياسي اين نتيجه كلي استنباط گرديد كه انتخاب نوع ابزار ترسيم در مراحل ابتداي طراحي صرفا وابسته به توانايي ابزار در ارتقاي سطوح شناختي (مفهوم سازي و بصري سازي) نيست بلكه مرتبط با شبكه اي از قيود تاثيرگذار بر موقعيت است. بر اين اساس طرحواره اي از تاثير قيود مداخله گر بر موقعيت طراحي و ارتباط آن با سطوح شناخت مطرح شد. اين فرضيه پيشنهاد شد كه انتخاب ابزار ترسيم در فرايند طراحي تصميمي هوشمندانه و موقعيت مند است و نمي توان دستورالعمل مطلقي براي انتخاب نوع ابزار مسئله گشايي تجويز نمود. چنين فرضيه اي مي تواند رويكرد مطالعات بعدي طراحي پژوهي را جهت دهي نمايد.