مقايسه اثربخشي درمان تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه‌اي و تحريك مغناطيسي فرا جمجمه‌اي مكرر بر حافظه كاري، تكانشگري و رفتارهاي آسيب به خود در افراد مبتلا به شخصيت مرزي

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه‌اي و تحريك مغناطيسي فرا جمجمه‌اي مكرر بر حافظه كاري، تكانشگري و رفتارهاي آسيب به خود در افراد مبتلا به شخصيت مرزي انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با پيش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه كنترل مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل مراجعان مراكز مشاوره شهر اردبيل در بهار 1401 مي‌باشد. نمونه‌ي اين پژوهش متشكل از 45 نفر از افراد داراي اختلال شخصيت مرزي بوده كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. اين مطالعه شامل 3 گروه و هر گروه شامل 15 نفر بود. آزمودني‌ها به‌صورت تصادفي در 2 گروه‌ درمان (tDCS و rTMS) و گروه كنترل قرارگرفته شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل آزمون حافظه فعال N-back، پرسشنامه تكانشگري بارت، پرسشنامه آسيب به خود و مداخلات tDCS و rTMS بود. يافته‌ها: درمان tDCS و rTMS تأثير معناداري بر حافظه كاري، تكانشگري و آسيب به خود در مبتلايان به اختلال شخصيت مرزي داشت؛ و پس از كنترل اثر پيش‌آزمون بر پس‌آزمون براي مقايسه نمرات، حافظه كاري، تكانشگري و آسيب به خود در بين سه گروه در سطح خطاي (0/05) تفاوت معني‌داري وجود داشت. ‌نتايج آزمون تعقيبي بونفروني نيز نشان داد كه بين ميزان اثربخشي دو روش درمان، درمان Rtms اثربخشي بيشتري نسبت به tDCS داشت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه هر دو روش tDCS و rTMS هردو منجر به بهبود حافظه كاري شده؛ و از سويي ديگر اين درمان‌ها كاهش رفتارهاي تكانشگرانه و رفتارهاي آسيب به خود را در افراد مبتلا به شخصيت مرزي داشته است.