بررسي اثر شدت مال اكلوژن بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور

سابقه و هدف: تالاسمي ماژور يك اختلال كم خوني ژنتيكي شايع مي باشد كه باعث بروز مشكلات دنداني مانند پوسيدگي دنداني و مال اكلوژن مي گردد. در اين مطالعه به بررسي اثر شدت مال اكلوژن بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور پرداختيم.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي توصيفي-تحليلي، 37 بيمار داراي تالاسمي ماژور شركت داشتند. ارزيابي كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دهان بيماران بر اساس پرسشنامه (Orthognathic Quality of Life Questionnaire (OQLQ و ارزيابي شدت مال اكلوژن با شاخص نياز به درمان ارتودنسي Index of Orthodontic Treatment Need (IOTN) بررسي شد. تحليل هاي آماري با استفاده از نرم افزار SPSS26 و در سطح معناداري كمتر از 0/05 انجام گرفت و جهت مقايسه ميانگين نمره كيفيت زندگي بر حسب مال اكلوژن از آزمون واريانس يك طرفه استفاده شد. يافته‌ها: در اين مطالعه مشخص شد كه كيفيت زندگي مرتبط با مال اكلوژن در %43/2 بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور، در سطح بد قرار دارد. از نظر شدت مال اكلوژن، %94/6 افراد در درجه 3 الي 5 بوده و بيشترين شيوع نيز مربوط به درجه 3 (%45/9) بود. ارتباط معني داري بين كيفيت زندگي و متغيرهاي شدت مال اكلوژن و جنسيت مشاهده نشد. (0/05 P) .نتيجه گيري: در نزديك به نيمي از بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور كيفيت زندگي مرتبط با مال اكلوژن در سطح ضعيف قرار دارد و تقريبا همه بيماران از نظر نياز به درمان ارتودنسي در سطح  متوسط تا شديد قرار داشتند. با افزايش شدت مال اكلوژن، تغيير معني داري در كيفيت زندگي ديده نشد. همچنين ارتباط معني داري بين كيفيت زندگي با جنسيت وجود نداشت.