معيارها و تصميمات درماني دانشجويان دندانپزشكي در مديريت دندان هاي مولر دائمي جوان با ضايعات پوسيدگي عميق

سابقه و هدف: درمان پوسيدگي هاي عميق و انتخاب طرح درمان مناسب براي آن ها، همواره يكي از چالش هاي پيش روي دندانپزشكان بوده است و از آن جايي كه دندان مولر اول دائمي مهم ترين دندان در قوس فكي مي باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسي معيارها و تصميمات درماني دانشجويان دندانپزشكي در مديريت دندان هاي مولر دائمي جوان با ضايعات پوسيدگي عميق انجام شد.مواد و روش ها: در اين مطالعه ي توصيفي-مقطعي، كليه ي دانشجويان سال آخر دندانپزشكي دانشكده دندانپزشكي يزد، به صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. ميزان آگاهي و نگرش دانشجويان نسبت به درمان محافظه كارانه توسط پرسشنامه داراي 11 سوال كه شامل سه كيس باليني بود، بررسي و پاسخ ها ثبت شد. داده ها پس از جمع آوري، با استفاده از نرم افزار آماري SPSS25 آناليز و توسط آمار توصيفي ارائه شد. يافته ها: از 59 دانشجوي شركت‌كننده در اين مطالعه، 30 نفر (51%) زن و 29 نفر (49%) مرد بودند. بيشترين گزينه ي تشخيصي در سه كيس ارائه شده، پالپيت برگشت پذير (بيش از60%) بود. با توجه به عدم وجود علائم و نشانه هاي پالپيت برگشت ناپذير، اكثر شركت كنندگان ( بيش از 50 %) در مجموع برداشت دو مرحله اي پوسيدگي و برداشت پارسيل پوسيدگي را نسبت به برداشت كامل پوسيدگي و درمان هاي تهاجمي تر مانند پالپوتومي و درمان‌ريشه، در اولويت درمان قرار دادند. 62/8% از دانشجويان موافق باقي‌گذاشتن مقداري از ميكروارگانيسم ها در زير ترميم در صورت سيل مناسب و 67/8% از آنها موافق حفظ بافت پوسيدگي در نزديكي پالپ براي جلوگيري از اكسپوز پالپ بودند.نتيجه گيري: بر اساس نتايج، دانش و مفاهيم جديد در مورد رويكرد محافظه كارانه نسبت به ضايعات پوسيدگي عميق، مورد قبول بيش از نيمي از دانشجويان مي باشد، اما هنوز نياز به تقويت آموزش در مورد روش حذف جزئي پوسيدگي و درمان محافظه كارانه وجود دارد.