اثر مقدار نشاسته خوراك آغازين بر شاخص‌هاي بدني، متابوليت‌هاي خوني و شاخص‌هاي عملكردي گوساله‌هاي شيرخوار هلشتاين

كيفيت و مقدار مصرفي خوراك آغازين گوساله عامل اصلي موفقيت در از شير گرفتن زودهنگام است. به‌منظور بررسي تأثير استفاده از خوراك آغازين با دو سطح متفاوت نشاسته بر عملكرد، مصرف خوراك، افزايش وزن و راندمان افزايش وزن كل دوره، نمره قوام مدفوع، شاخص‌هاي رشد اسكلتي (ارتفاع جدوگاه، ارتفاع هيپ، عرض هيپ، طول بدن، دوره شكم و دور قفسه سينه) و غلظت متابوليت‌هاي بيوشيميايي خوني (گلوكز، تري گليسيريد، كلسترول، پروتئين كل، اوره، آلانين ترانس آميناز و آسپارتات آمينو‌ترانسفراز)، آزمايشي با استفاده از 40 راس گوساله شيرخوار هلشتاين (20 نر و 20 ماده) طراحي شد. در اين آزمايش، گوساله‌ها از روز سوم تولد به‌صورت كاملاً تصادفي به يكي از دو تيمار (30 يا 40 درصد نشاسته در ماده خشك) آزمايش اختصاص داده‌ شدند. تيمارهاي مورد آزمايش شامل: 1) خوراك آغازين با سطح نشاسته پايين (30 درصد ماده خشك) و 2) خوراك آغازين با سطح نشاسته بالا (40 درصد ماده خشك) بود. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه تيمارهاي آزمايشي تأثيري بر مصرف خوراك و راندمان مصرف خوراك كل دوره، افزايش وزن و ضريب افزايش وزن كل دوره، نمره قوام مدفوع، شاخص‌هاي رشد اسكلتي و متابوليت‌هاي بيوشيميايي خوني نداشت.