تحليل مفهومي چند فرهنگ گرايي ابزاري؛ مطالعه موردي روسيه

بازنگري در روش‌هاي مديريت در جوامع كثرت‌گرا به ويژه در ميان ليبرال دموكراسي‌هاي عمدتا مهاجر پذير منجر به ظهور سياست گذاري جديدي تحت عنوان چند فرهنگ‌گرايي شد. اگرچه كاربست الگوي چند فرهنگ‌گرايي در اين نظام‌ها بستر مناسبي را براي مديريت در جوامع چندقومي و چند فرهنگي ايجاد نموده، اما انتقاداتي از جمله كاهش انسجام ملي و هويت مشترك و برآمدن گروه‌هاي ملي‌گراي افراطي بر آن وارد شده و در كنار اين انتقادات، نقد ديگري مطرح شده مبني بر اينكه كاربست مفهوم چند فرهنگ‌گرايي در نظام‌هاي غير دموكراتيك مانند روسيه كه از ساختاري چند فرهنگي و چند قومي برخوردارند، چگونه خواهد بود. هدف اصلي اين مقاله ارائه يك چارچوب مفهومي است كه در آن كاربست نظريه چند فرهنگ‌گرايي را در كشورهايي با ساخت سياسي اقتدارگرايي هيبريدي به تصوير مي كشد. در اين مقاله با بررسي مورد روسيه و با استفاده از مفهوم اقتدارگرايي هيبريدي به ارائه رويكردي تلفيقي با عنوان «چند فرهنگ‌گرايي ابزاري» پرداخته شد. مطابق يافته‌هاي اين پژوهش كاربست اين مفهوم در كشورهاي اقتدارگرا يا كشورهايي با رژيم اقتدارگراي هيبريدي مانند روسيه نيز امكان پذير است. در نتيجه، چندفرهنگ‌گرايي بيشتر جنبه ابزاري دارد و عناصر دموكراتيك و اقتدارگرا هر دو مشاهده مي‌گردد. براي اين كار از روش پژوهش قياسي بهره برده و تلاش مي شود با توضيح مفهوم چند فرهنگ‌گرايي و اقتدارگرايي هيبريدي به كاربست آن‌ها در مورد روسيه پرداخته شود، سپس با استفاده ازمفاهيم ذكر شده و مطالعه موردي به تكميل اين مفاهيم پرداخته و يك مدل تحليلي جديد با عنوان «چند فرهنگ‌گرايي ابزاري در رژيم‌هاي اقتدارگراي هيبريدي» ارائه مي شود.