اثربخشي توانبخشي شناختي بر كاركردهاي اجرايي، حافظه فعال و حل مسئله در افراد مبتلا به اختلال رياضي

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي توانبخشي شناختي بر كاركردهاي اجرايي، حافظه فعال و حل مسئله در افراد مبتلا به اختلال رياضي بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش‌آموزان پسر داراي اختلال رياضي پايه پنجم ابتدايي ناحيه دو شهر تبريز در سال تحصيلي 1402-1401 بودند. از اين جامعه آماري با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند تعداد 30 دانش‌آموز به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (15 نفر براي هر گروه) جايگزين شدند. براي جمع آوري داده ها از آزمون هاي برج لندن (TLT، شاليس، 1982)، علايم حياتي سيستم اعصاب مركزي (CNSVS، گالتري و جانسون، 2006)، سياهه درجه بندي رفتاري كاركردهاي اجرايي نسخه دبستان (BRIEF، گيويا و همكاران، 2015) و آزمون رياضي كي مت (KMT، كندي، 1988)  استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با روش آماري تحليل كواريانس چندمتغيري انجام شد. نتايج نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون بين ميانگين حل مسئله، حافظه فعال و كاركردهاي اجرايي پس آزمون گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداري در سطح 0/01 P) وجود دارد. در واقع توانبخشي شناختي باعث بهبود كاركردهاي اجرايي، حافظه فعال و حل مسئله در افراد مبتلا به اختلال رياضي مي شود.