پيش بيني رشد پس از ضربه براساس تعهد ديني و اميد به زندگي بيماران مبتلا به انواع سرطان

پژوهش حاضر با هدف نقش تعهد ديني و اميد به زندگي در پيش بيني رشد پس از ضربه در بيماران مبتلا به انواع سرطان انجام شد. طرح پژوهش توصيفي - همبستگي بود و جامعه آماري پژوهش شامل كليه بيماران مبتلا به انواع سرطان مراجعه كننده به بيمارستان هاي امام خميني و شريعتي منطقه 6، امام حسين (ع) منطقه 7 و كلينيك فوق تخصصي بيماري هاي پستان زنان جهاد دانشگاهي منطقه 11 شهر تهران در سال 1400 بودند. نمونه پژوهش شامل 219 فرد مبتلا به سرطان بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه رشد پس از ضربه (PTGI) تدسچي وكالهون (1996)، پرسشنامه اميد به زندگي (LEQ) اسنايدر و همكاران (1991) و پرسشنامه تعهد ديني (RCI) ورثينگتون و همكاران (2003) استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون هم‌زمان استفاده شد. نتايج نشان داد همبستگي معناداري بين تعهد ديني و اميد به زندگي با رشد پس از ضربه وجود دارد و نيز تعهد ديني و اميد به زندگي مي‌توانند به اندازه 6.7 درصد، رشد پس از ضربه را پيش‌بيني نمايند (0.005 p). اين يافته ها حاكي از آن است كه تعهد ديني و اميد به زندگي در پيش بيني رشد پس از ضربه در بيماران مبتلا به انواع سرطان نقش دارند.