بازانديشي معناي فرزند از ديدگاه زنان متأهل (داراي فرزند و بدون فرزند) ساكن در شهر تهران

در سال‌هاي اخير، بسياري از مفاهيم خانواده دستخوش تغييرات معنايي شده است. ازآنجاكه فرزند كانون اصلي خانواده است، درك والدين و زنان از اين مفهوم، تعيين‌كننده‌ بسياري از تصميمات در حوزه‌ باروري خواهد بود. لذا واكاوي «معناي فرزند» و بررسي درك زنان از اين مفهوم ضروري است. اين پژوهش با رويكرد كيفي به توصيف فهم كنشگر از معناي فرزند مي‌پردازد. داده‌ها از طريق مصاحبه عميق با بيست زن متأهل داراي فرزند و بدون فرزند در شهر تهران با نمونه‌گيري هدفمند جمع‌آوري و با استفاده از تكنيك شش مرحله‌اي اسميت تحليل شد. مضمون اصلي پژوهش نشان داد فرزند مفهومي است پويا، ديناميك و تأثيرگذار. در نگاه عاطفي مضامين «حس خوب»، «پركننده‌ صحنه‌ زندگي» و «سختي و شيريني» و در نگاه حمايتي مضامين «حمايت نسلي»، «حمايت سالمندي» و «حمايت معنوي» از يافته‌ها پديدار گشت. فرزند به معناي شمشير دو لبه است بدين معنا كه هم مانعي است براي رشد و هم عاملي است براي خودشكوفايي و بالندگي. رشد و توسعه در حوزه فردي و زناشويي از مهم‌ترين معاني فرزند است. فرزند ظرفي است براي پُر كردن عاطفه كه با تزريق حس خوب به ثبات و تداوم زناشويي كمك مي‌كند. يافته‌هاي اين مطالعه توانست به‌زعم خود تصوير روشني از معناي فرزند ارائه دهد.