مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري و درمان ذهن‌آگاهي بر عملكرد اجرايي بيماران مصرف‌كننده مت ‌آمفتامين

هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري و درمان ذهن‌آگاهي بر عملكرد اجرايي بيماران مصرف‌كننده مت‌آمفتامين بود. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه كنترل با دوره پيگيري سه‌ماهه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه معتادين مراجعه‌كننده به درمانگاه‌هاي ترك اعتياد شهر تهران كه در فاصله زماني شهريور تا بهمن‌ماه 1400 بود. تعداد 45 نفر به شيوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش آزمون دسته‌بندي كارت هاي ويسكانسين گرانت و برگ (1948 WCST,) بود. مداخله درمان شناختي رفتاري فري (2008) و ذهن‌آگاهي كرفت و ويليامز (2012) در طي 8 جلسه بر روي اعضاي گروه آزمايش اجرا شد، اما گروه كنترل هيچ مداخله اي را دريافت ننمودند. داده‌ها توسط آزمون تحليل واريانس اندازه‌گيري‌هاي مكرر تحليل شدند. نتايج نشان داد بين گروه‌ها در پس‌آزمون و پيگيري عملكرد اجرايي بيماران مصرف‌كنندگان مت‌آمفتامين تفاوت معناداري وجود داشت (0.05 P) و هر دو درمان بر طبقات صحيح تكميل‌شده، خطاهاي درجاماندگي و خطاهاي كل تأثير معناداري داشتند (0.05 P) و درمان ذهن‌آگاهي در تأثير بر متغيرهاي خطاهاي درجاماندگي در مرحله پس‌آزمون نسبت درمان شناختي رفتاري برتري داشته است (0.05 P). بنابراين مي‌توان گفت درمان ذهن‌آگاهي در اثربخشي بر يكي از مؤلفه‌هاي عملكردهاي اجرايي اثربخش‌تر مي‌باشد كه بدين ترتيب مي‌توان از ذهن‌آگاهي در درمان افراد وابسته به مت‌آمفتامين استفاده نمود.