اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر احساس تنهايي و اعتياد اينترنتي در دانشجويان

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيكي آنلاين بر احساس تنهايي و اعتياد اينترنتي دانشجويان بود. اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون_پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را دانشجويان 18 تا 35 ساله شهر شيراز كه در سال تحصيلي 1399-1400 در حال تحصيل دريكي از مقاطع كارشناسي يا كارشناسي ارشد بودند، تشكيل دادند. نمونه پژوهش شامل 40 دانشجو بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگذاري شدند.در اين پژوهش از پرسشنامه‌هاي سلامت روان نجاريان و داوودي (SCL25) 1380، احساس تنهايي راسل و همكاران (UCLA) 1980 و اعتياد اينترنتي يانگ (IAT) 1998، استفاده شد. رفتاردرماني ديالكتيكي آنلاين براي گروه آزمايشي در 8 جلسه و به مدت 90 دقيقه و هفته‌اي دو بار براي گروه آزمايش اجرا شد نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل داده‌ها به روش تحليل كوواريانس چند متغيري نشان داد كه با كنترل اثر پيش‌آزمون، بين نمرات پس‌آزمون دو گروه در متغير احساس تنهايي و اعتياد اينترنتي تفاوت معناداري در سطح 0.001 P وجود داشت. اين بدين معناست كه  رفتاردرماني ديالكتيكي آنلاين بر كاهش احساس تنهايي و اعتياد اينترنتي دانشجويان مؤثر بوده است.