پيش بيني هوش هيجاني دانش آموزان متوسطه دوم بر اساس باورهاي معرف شناختي و ادراك از محيط سازنده‌گرايي اجتماعي

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني هوش هيجاني دانش آموزان متوسطه دوم بر اساس باورهاي معرف شناختي و ادراك از محيط سازنده‌گرايي اجتماعي صورت گرفت. روش پژوهش توصيفي – همبستگي بود. جامعه آماري شامل دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان بابل در سال تحصيلي 1400-1401 بود. حجم نمونه 375 نفر بود كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هوش هيجاني(EIQ)  برادبري و گريوز (2005)، پرسشنامه باورهاي معرف شناختي (EBQ) شومر (1990) و پرسشنامه ادراك از محيط سازنده‌گرايي اجتماعي (PCLE) تيلور و همكاران (1996) بود. نتايج آزمون رگرسيون نشان داد كه علاوه بر باورهاي معرفت شناختي  (0.003=P و 0.15=β)، از بين مولفه هاي محيط سازنده گرايي اجتماعي، مولفه هاي ارتباط فردي (0.02=P و 0.12=β)، تفكر تاملي (0.001=P و 0.36=β) و حمايت (0.05=P و 0.10=β) پيش بيني كننده معنادار هوش هيجاني بوده است، ولي مولفه هاي تعامل كلاسي (0.81=P و 0.01=β)، رهبري (0.17=P و 0.07=β) و همدلي (0.13=P و 0.07=β) پيش بيني كننده معناداري براي هوش هيجاني نبوده اند. همچنين نتايج نشان داد كه متغيرهاي پيش بين قادر به پيش بيني 0.33 از واريانس متغير هوش هيجاني بودند. نتيجه پژوهش حاضر نشان مي دهد كه توجه به باورهاي معرفت شناختي و ادراك از محيط سازنده‌گرايي اجتماعي مي تواند به تبيين هوش هيجاني در دانش آموزان كمك نمايد.