تجربه زيسته نوجوانان پسر داراي سابقه مصرف مواد: يك مطالعه پديدارشناسانه

هدف پژوهش حاضر شناسايي ابعاد تجربه زيسته نوجوانان پسر داراي سابقه مصرف مواد بود. در اين مطالعه از رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي استفاده شد. جامعه موردمطالعه شامل نوجوانان پسر با سابقه مصرف مواد بود كه در سال 1400 در كانون اصلاح و تربيت استان تهران تحت نگهداري بودند. نمونه پژوهش شامل 17 نفر بود كه به روش نمونه‏گيري هدفمند ملاكي انتخاب شدند. جهت جمع‏آوري داده‏ها از مصاحبه‏هاي نيمه‏ساختاريافته استفاده گرديد. براي تحليل داده‏ها از روش هفت‏مرحله‏اي كلايزي استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل داده‏ها منجر به شكل‏گيري سه مضمون هسته‏اي شد: «عوامل گرايش به مصرف» (شامل دو مضمون اصلي «عوامل فرا‏فردي گرايش به مصرف» و «عوامل فردي گرايش به مصرف»)، «عوامل موثر بر ميزان مصرف» (شامل دو مضمون اصلي «عوامل تداوم و افزايش مصرف» و «عوامل كاهش مصرف») و «پيامدهاي مصرف مواد» (شامل دو مضمون اصلي «پيامدهاي مثبت مصرف مواد» و «پيامدهاي منفي مصرف مواد»). به عبارت ديگر، مشاركت‏كنندگان پژوهش در مورد تجربه مصرف مواد خود به عواملي اشاره داشتند كه آنان را به‏سوي مصرف مواد سوق داده بود؛ آن‏ها همچنين به عواملي اشاره كردند كه موجب تداوم، افزايش و كاهش مصرف مواد در آن‏ها شده بود. بعلاوه، مصرف مواد نوجوانان را با پيامدهاي آسيب‏زا و متعددي رو‏به‏رو مي‏سازد كه ضرورت برنامه‏ريزي و اقدامات پيشگيرانه و درماني را بيش از پيش نمايان مي‏سازد.