تبيين اخلاق اسلامي در فرآيند طراحي و توليد معماري

معماران با دست ساخته هايشان آگاهانه در محيط طبيعي تصرف مي كنند و زيستگاه انساني را توسعه مي دهند؛ لذا عدم توجه به اخلاق و ارزش هاي اخلاقي در معماري، مي تواند عواقب انساني و زيست محيطي گسترده اي داشته باشد. اصول اخلاق اسلامي از طرفي انسان را به عمران و آبادي زمين دعوت كرده و از سويي ديگر هر گونه ضررهاي انساني و زيست محيطي را نفي مي كند. هدف پژوهش تبيين بايدها و نبايدهاي اخلاق اسلامي حاكم بر فعاليت مهندسان معمار در فرايند طراحي و توليد اثر معماري است. براين‌اساس پرسش قابل‌طرح در اين پژوهش، عبارت است از: آموزه هاي اخلاق اسلامي در ترويج رفتار صحيح اخلاقي در فعاليت حرفه اي معماران چه نقشي دارد؟ به‌منظور پاسخ گويي به اين پرسش، مؤلفه هاي اخلاقي از آيات و روايات و كتب انديشمندان اسلامي استخراج شده و به تحليل و تبيين آن در فرايند طراحي و توليد معماري پرداخته شده است. روش تحقيق از نوع استدلال منطقي بوده و براي گردآوري اطلاعات نيز از روش كتابخانه اي و اسنادي بهره گرفته شده است. مطابق با يافته هاي اين پژوهش، مهم‌ترين اصول اخلاقي مرتبط با عمل معماران در هفت اصل (تواضع، تعهد و مسئوليت پذيري، صداقت، تعاون، قناعت، احترام به عموم مردم و احترام به طبيعت) از منابع مرتبط استخراج شد كه كاربست اين اصول در فرايند طراحي و توليد معماري مي تواند، تلاشي در راستاي نفي انواع ضررهاي انساني و زيست محيطي باشد. عمل به اين اصول در فرايند طراحي و توليد معماري، مسئوليت معماران را در قبال كارفرما و كاربران، عموم مردم و طبيعت تضمين مي كند.