مدلسازي رابطه سن و دستمزد بر بهره وري نيروي انساني متخصص در شركت هاي مهندسي پروژه محور

امروزه تاكيد رشد بر سرمايه هاي انساني است و اعتلاي كيفيت نيروي كار يكي از راه هاي اساسي افزايش بهره وري است. انسان به عنوان يك محور در توسعه نقش اساسي را در تمام محورهاي ديگر بازي مي كند. اين مولفه كليدي بهره وري در حوزه شركتهاي مهندسي، كه اصلي ترين سرمايه سازمان تلقي مي شود، بيشتر حائز اهميت است. زيرا خروجي فعاليتهاي فكري آنها منجر به ايجاد يك خدمت مناسب و خلاقانه براي مشتري مي شود. همچنين متوسط سن در ايران رو به افزايش است در حالي است كه جمعيت مولد رو به كاهش است.اين پژوهش با هدف بررسي رابطه سن و دستمزد بر بهره‌وري نيروي انساني متخصص در شركتهاي مهندسي با استفاده از مدل معادلات ساختاري اجرا شد. نتايج نشان داد كه ميزان ضريب استاندارد اثر سن بر مولفه هاي بهره‌وري نيروي انساني شامل مولفه ورودي 0.367- با ميزان تي 7.348، پردازش با ضريب استاندارد 0.396- و ميزان تي 6.641 و خروجي با ضريب استاندارد 0.169- و ميزان تي 2.138 مي باشد. همچنين ميزان اثر سن بر سطح دستمزد با ضريب استاندارد 0.256 و ميزان تي 4.762 و اثر سن بر متغير ورودي 0.367- با ميزان تي 7.348، بر پردازش با ضريب 0.396- و ميزان تي 6.641 و بر خروجي با ضريب 0.153- و ميزان تي 2.138 است. بنابراين مي توان نتيجه گرفت با افزايش سن و عبور از نيمه عمر كاري و در پي آن افزايش سطح دستمزد، بهره وري منابع انساني متخصص در فعاليت هاي عملياتي كاهش مي يابد.