برنامه ‌ريزي تخليه با مكان يابي بهينه پناهگاه ها در زمان بروز حادثه با اولويت‌بندي مردم آسيب‌ ديده براساس وضعيت جسمي: مطالعه موردي منطقه شش تهران

بحران‌ها و بلاياي طبيعي هميشه در تاريخ بشر وجود داشته و انسان‌ها همواره تحت تأثير آن‌ها قرار دارند. با توجه به جبران‌ناپذير بودن بيشتر خسارت‌هاي مالي و جاني، بايد قبل از وقوع حادثه برنامه‌ريزي‌هايي در زمينه نحوه تخليه مردم و تخصيص آن‌ها به پناهگاه‌ها و بيمارستان‌ها انجام شود. در اكثر مطالعات، نوع مجروحين در عمليات تخليه مورد توجه قرار نگرفته است. در اين پژوهش با در نظر گرفتن اولويت وضعيت جسماني مجروحين، يك مدل برنامه‌ريزي غيرخطي براي مديريت بحران زلزله در فاز آمادگي و پاسخ ارائه شده است. در اين مدل، مردم آسيب‌ديده به سه گروه از نظر وضعيت جسماني تقسيم‌بندي مي‌شوند. همچنين دو نوع وسيله‌نقليه براي جابه‌جايي گروه اول و دوم كه به ترتيب دچار آسيب شديد و آسيب سرپايي شده‌اند، در نظر گرفته شده است. اعتبارسنجي به روش تحليل حساسيت انجام شده است. الگوريتم ژنتيك مرتب‌سازي نامغلوب در اين پژوهش براي حل مساله پيشنهادي استفاده شد. اين مدل با استفاده از الگوريتم پيشنهادي در يك مطالعه واقعي در منطقه شش شهر تهران اجرا شده است. نتايج نشان مي‌‌دهد تخصيص بيمارستان‌ها و پناهگاه‌ها به مناطق با حداقل هزينه صورت گرفته است.