نمادشناسي واژه «طير» در قرآن كريم؛ با تكيه بر رويكرد «ژان شواليه» و «جي. سي كوپر»

«طير» در قرآن به معناي متبادر «پرنده» در موارد متعدد استعمال شده است. بررسي معاني اين لفظ در آيات مربوطه با عنايت به سياق و كلمات همنشين و آراي تفسيري بر وجود معاني ديگري افزون بر مفهوم «پرنده» در بسياري از كاربردها دلالت مي كند. اين امر، برضرورت انجام پژوهش دقيق تري پيرامون معاني تلويحي«طير» در قرآن با رويكردهاي زبانشناختي صحه مي گذارد. نمادشناسي از جمله روش هاي زبانشناختي است كه به بررسي معاني ظاهري و غيرمأنوس كلماتي كه از آن ها به نماد تعبير مي شود، مي پردازد. از آنجايي كه كاربردهاي قرآني «طير» در بررسي اوليه واجد هر دو معناي ظاهري و تلويحي هستند، مي توانند از منظر دانش نمادشناسي نيز مورد واكاوي قرار گيرند. بر اين اساس، پژوهش حاضر با تكيه بر رويكرد شواليه و كوپر كه پديدآورندگان دو فرهنگنامه تخصصي نماد هستند، به بررسي رابطه نمادهاي فرهنگي و آييني مختلف«پرنده» با كاربردهاي قرآني پرداخته است. يافته هاي اين پژوهش از وجود مشابهت زياد ميان كاربردهاي قرآني «طير» و نمادهاي آييني_فرهنگي «پرنده» در قالب مفاهيم كلي«سرنوشت نيك يا بد»، «ارتباط با عالم بالا» و «قدسيت» حكايت مي كند.