طراحي مدل براي مركز يادگيري اعضاي هيئت علمي دانشگاه علامه طباطبائي در راستاي توانمند سازي آنان

مراكز يادگيري به عنوان نهادي كه توسط جامعه براي افزايش دانش، مهارت ها، تخصص و استعدادها ايجاد و مديريت مي شود، مسئول آماده سازي اعضاي جامعه براي استقلال بيشتر در رفع نيازهاي خود به ويژه در برنامه توانمندسازي اعضاي هيئت علمي است؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف ارائه‌ي مدلي براي طراحي مراكز يادگيري اعضاي هيئت علمي دانشگاه علامه طباطبايي در راستاي توانمندسازي آنان انجام شد. براي انجام اين پژوهش از روش آميخته و طرح اكتشافي استفاده شد. جامعه آماري در بخش كيفي كليه اسناد پژوهشي مرتبط از سال 2000 تا به امروز و استادان دانشگاه، متخصصان و مطلعان آشنا با مركز يادگيري و اعضاي هيئت علمي بودند. اين پژوهش از مصاحبة نيمه ساختاريافته نيز بهره برده است. نمونه‌گيري در بخش كيفي به صورت هدفمند انجام شد و تحليل داده‌ها در اين بخش به صورت داده بنياد با رويكرد تحليل مضمون در سه مرحله كدگذاري باز، محوري و انتخابي انجام شد. جامعة آماري تحقيق در بخش كمي پژوهش، شامل شامل اعضاي هيئت علمي دانشگاه بود كه 250 نفر به صورت تصادفي انتخاب شد براي تحليل داده‌ها در اين بخش از نرم افزار spss و Amose استفاده شد. در بخش كيفي تعداد 5 كد اصلي كه معرف ابعاد توانمندسازي و 9 كد محوري كه معرف مولفه‌هاي ابعاد بود شناسايي شد. همچنين تعداد 50 كد باز مشخص شد كه پس از ادغام به 28 كد باز كاهش يافت. بر اساس ابعاد، مهارت‌هاي مورد نياز اعضاي هيأت علمي دانشگاه علامه طباطبايي در راستاي توانمندسازي عبارتند از: عوامل اجتماعي، عوامل اقتصادي وعوامل آموزشي. نتايج حاصل از انجام تحليل عاملي كه به وسيله نرم افزار ايموس انجام گرفت، نيز نشان داد كه مقياس اندازه گيري در تمام شاخص هاي تحليل عاملي در سطح مطلوب و قابل قبولي است و ابزار اندازه گيري از كيفيت مناسب برخوردار است.