بررسي بهبود كيفي پساب در گذر از محيط ‌هاي غيراشباع و اشباع در سيستم ذخيره - احياء آبخوان (مقياس آزمايشگاهي)

افت تراز سطح آب زيرزميني در اكثر آبخوان ‌هاي كشور باعث وقوع مسئله محيط ‎زيستي شده است. در اين مسير رويكرد ذخيره - احياء آبخوان‌ها با استفاده از پساب مي‌تواند راهكار مناسبي براي احياء سفره‌هاي آب زيرزميني بحراني باشد. در اين راستا، در اين پژوهش برهم‌كنش پساب، خاك و آب ‎آبخوان ازنظر كيفي، با عبور پساب از نواحي غيراشباع و ‎اشباع مورد ‎بررسي قرار گرفت. به اين ‌منظور، مدل‎ آزمايشگاهي به شكل L، از جنس لوله‎PVC به قطر mm‎200‎ و طول ‎m 15(2.5 متر قائم براي ناحيه غيراشباع و 12.5 متر افقي براي ناحيه اشباع)، ساخته شد. سپس در 12 نقطه در طول مسير جريان، برخي از آلاينده‎هاي موجود در پساب به مدت 60 روز اندازه‌گيري شدند. نتايج نشان داد غلظت نيترات پس از طي مسافت 7‎متر به كمتر ازmg/L‎0.5 رسيد و آلاينده‌هاي ميكروبي(كلي فرم و اشريشياكلي) پس از 6 متر در نمونه  cc100 حذف ‌شده‌اند. ازنظر شوري، پساب باعث بهبود كيفيت ‌آب‌وخاك شد و هدايت الكتريكي آن از حدود 4 به 3.3 dS/m كاهش يافت. BOD و COD به ترتيب 81، 87 درصد كاهش داشتند. با توجه به بهبود كيفيت پساب درگذر از محيط‎هاي غيراشباع و اشباع، مي‌توان سامانه ذخيره-احياء را طوري اجرا كرد كه پساب، ابتدا از محيط غيراشباع عبور كرده و سپس به آبخوان برسد.