ارزيابي كارايي مدل‌هايSVM ، LS-SVM و SVM-GOA در شبيه‌سازي دبي اوج سيل ايستگاه پل دختر

مدل‌سازي يا شبيه‌سازي سيل يكي از راهكارهاي اساسي براي مديريت و كاهش اثرات مخرب اين پديده بوده و شناسايي مدل‌هايي كارآمد بدين منظور، يكي از مهم‌ترين اركان در مديريت حوضه‌هاي آبريز است. در اين پژوهش دقت مدل‌هاي ماشين بردار كلاسيك(SVM) ، ماشين بردار پشتيبان تلفيق شده با الگوريتم ملخ  (GOA-SVM)و حداقل مربعات ماشين‌بردار پشتيبان (LS-SVM) در شبيه‌سازي دبي اوج سيل ايستگاه پل‌دختر در حوضه كرخه، مورد ارزيابي قرار گرفته است. بدين منظور از آمار 74 واقعه سيل در محدوه سال‌هاي 1388 تا 1395 در ايستگاه پل دختر و بارش روزانه 13 ايستگاه باران‌سنجي در حوضه آبريز بالادست اين ايستگاه استفاده شده است. از اين تعداد، 52 واقعه براي آموزش و 22 واقعه نيز براي صحت‌سنجي مدل‌ها انتخاب شد. مقايسه نتايج به كمك چهار شاخص آماري ضريب تبيين(R^2)، جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE)، خطاي استاندارد (SE)، ضريب نش (NS) و همچنين تحليل عدم قطعيت به كمك دو شاخص متوسط طول بازه نسبي  (ARIL)و درصد پوشش (POC) صورت گرفت. نتايج حاكي از برتري نسبي مدل LS-SVM با 0.407SE=، 110.16RMSE=، 0.91NS= و 0.92R2= نسبت به مدل SVM با  0.5 SE=، 137.70RMSE=، 0.87NS= و 0.88R2= و مدل SVM-GOA با 0.519 SE=، 144.53RMSE=، 0.83NS= و 0.9R2= است. متوسط مدت زمان اجراي مدلLS-SVM   در حد چند ثانيه و اين زمان در مدل SVM-GOA در حد چند ساعت است. از سوي ديگر تنظيم پارامترهاي مدل SVM كلاسيك بصورت دستي نيز مستلزم صرف زمان زيادي است. لذا مدلLS-SVM  به دليل دارا بودن پارامترهاي قابل تنظيم كمتر نسبت به مدل‌هاي SVM وSVM-GOA ، از لحاظ اجرايي ازسهولت بيشتري برخوردار است. لذا مي‌توان با قطعيت و اختلافي چشمگير مدلLS-SVM  را نسبت به دو مدل ديگر در ارجحيت قرار داد.