تاثير كاربرد اسيد ساليسيليك و سولفات روي بر صفات كمي و كيفي زيره سبز تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري

به منظور بررسي كاربرد اسيد ساليسيليك و سولفات روي بر صفات كمي و اسانس زيره سبز تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري، آزمايشي به صورت اسپليت فاكتوريل بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي و در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي شركت كشت و صنعت فتح المبين كاشان اجرا گرديد. آبياري در سه سطح شامل آبياري پس از 70، 100 و 130 ميلي‌متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير كلاس A (به ترتيب به عنوان شاهد، تنش ملايم و شديد) در كرت‌هاي اصلي، اسيد ساليسيليك در  دو سطح (كاربرد محلول يك ميلي‌مولار و عدم كاربرد) و كود سولفات روي در سه سطح (صفر، 30 و 60 كيلوگرم در هكتار به صورت خاك كاربرد) در كرت‌هاي فرعي بصورت فاكتوريل قرار گرفتند. نتايج نشان داد با افزايش تنش آبي عملكرد و اجزاي عملكرد دانه كاهش و درصد اسانس زيره سبز افزايش يافت. عملكرد دانه در تيمارهاي آبياري پس از 70، 100 و 130 ميلي‌متر تبخير تجمعي، بترتيب 2659، 19525 و 1009 كيلوگرم در هكتار بود. كاربرد اسيد ساليسيليك و سولفات روي هم در شرايط شاهد و هم تنش رطوبتي منجر به افزايش عملكرد و اجزاي عملكرد گرديد. اگر چه كاربرد تنش ملايم نسبت به شرايط بدون تنش (شاهد)، عملكرد دانه را 6 درصد كاهش داد، ولي با كاربرد همزمان 60 كيلوگرم در هكتار سولفات روي و اسيد ساليسيليك اثرات خشكي كاهش و عملكرد اسانس 6.5 كيلوگرم در هكتار افزايش يافت. بنابراين و به طور كلي كاربرد تنش آبي ملايم در زيره سبز همراه با كاربرد همزمان 60 كيلوگرم در هكتار سولفات روي و اسيد ساليسيليك، علاوه بر صرفه جويي 21.5 درصدي در مصرف آب آبياري، باعث افزايش عملكرد اسانس گرديده و در مقابل كاهش عملكرد دانه نيز ناچيز مي‌باشد.