تأثير مؤلفه‌هاي سامانه فرماندهي و كنترل بر قدرت نظامي جمهوري اسلامي ايران

پژوهش حاضر به بررسي رابطه مؤلفه‌هاي سامانه فرماندهي و كنترل (فرماندهي، ارتباط و اطلاعات) با قدرت نظامي ج. ا. ا، پرداخته است. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي كاركنان پايور شاغل به خدمت و بازنشسته در تخصص‌ها و گرايش‌هاي مرتبط با سامانه‌هاي فرماندهي و كنترل در سطح ارتش جمهوري اسلامي ايران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامي ايران مي‌باشد. نظر به اين‌كه حجم جامعه آماري با اعمال ضريبي به جهت طبقه‌بندي برابر با 400 نفر بود، لذا با استفاده از فرمول كوكران، حجم جامعه نمونه 252 نفر محاسبه گرديد. نوع پژوهش، كاربردي و روش انجام آن همبستگي بوده كه براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تجزيه‌وتحليل آماري به‌صورت توصيفي و استنباطي بهره‌گيري به‌عمل‌آمده است. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامه خودساخته استفاده گرديده و پايايي سؤالات پرسشنامه با استفاده از روش تنصيف، عدد 88% محاسبه گرديد. آزمون فرض پژوهش در سطح خطاي پنج درصد (0.05=α) نشان ‌داد كه بين تك‌تك مؤلفه‌هاي سامانه فرماندهي و كنترل باقدرت نظامي نيروهاي مسلح ج. ا. ا رابطه مستقيم و معني‌داري وجود دارد.