تأثيـر عصـاره هيدروالكلـي گياهان مريم‌گلي(Salvia officinalis Labiatae) و علــف چشمـــه (Nasturtium officinale) بر روي ايزوله‌هاي مختلف كانديدا در مقايسه با داروي فلوكونازول

زمينه و هدف: امروزه با توجه به استفاده گسترده از داروهاي ضد قارچي و ناتواني درمان در بيماران كانديدايي داراي عفونت، عود بيماري در بيماران افزايش يافته است، همين امر موجب شد كه پژوهش گران در جهت استفاده از گياهان دارويي جهت درمان بيماري هاي قارچي ترغيب شوند. لذا هدف از اين مطالعه تعيين و تأثير عصاره هيدروالكلي گياهان مريم گلي(Salvia officinalis Labiatae) و علف چشمه(Nasturtium officinale) بر روي ايزوله هاي مختلف كانديدا در مقايسه با داروي فلوكونازول بود. روش بررسي: اين مطالعه تجربي در سال 1398 بر روي 31 ايزوله باليني و استاندارد جنس كانديدا شامل 11 ايزوله كانديدا آلبيكنس و 10 ايزوله كانديدا گلابراتا و 10 ايزوله كانديدا پاراپسيلوسيس جدا شده از واژينيت كانديدايي، عفونت ادراري و اتومايكوزيس شهر ياسوج انجام شد. بعد از جمع آوري گياه مريم گلي و علف چشمه عصاره هيدروالكلي آن ها تهيه و براي تعيين حساسيت قارچي به روش براث ميكرودايلوشن مورد استفاده قرار گرفتند. بدين منظور، طبق دستورالعمل رقت هاي سوسپانسيون مخمري مطابق استاندارد به همراه هر يك از عوامل دارويي و عصاره هاي گياهي به پليت هاي 96 خانه اضافه و در دماي 35 درجه سانتي گراد انكوبه شدند. در نهايت، كمترين غلظت مهار كننده رشدبراي هر ايزوله محاسبه گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار اكسل تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: در اين مطالعه در مجموع از ميان سه دارو و عصاره مورد بررسي MIC50 براي عصاره  هيدروالكلي مريم گلي بر روي سه گونه كانديدا آلبيكنس، كانديدا گلابراتا و كانديدا پاراپسيلوسيس به ترتيب؛ 25000، 12500 و 12500 ميكروگرم بر ميلي ليتر و MIC50 براي عصاره متانولي علف چشمه بر روي سه گونه به صورت يكسان، 25000 ميكروگرم بر ميلي ليتر و  MIC50براي فلوكونازول براي سه گونه به ترتيب؛ 0.25، 0.5 و 0.125 ميكروگرم بر ميلي ليتر به دست آمد. نتيجه گيري: در مقايسه با فلوكونازول عصاره هاي هيدرولكلي مريم گلي و علف چشمه تأثير بسيار كمتري بر روي ايزوله هاي باليني و استاندارد كانديدا داشتند. گونه شايع مسبب كانديديازيس، كانديدا آلبيكنس مي باشد كه با توجه به نتايج اين مطالعه عصاره هاي هيدروالكلي مريم گلي و علف چشمه در شرايط آزمايشگاهي داراي اثرات نسبتاً كمي مي باشد و استفاده از عصاره اين گياه جهت درمان كانديديازيس توصيه نمي شود.