تأثير تمرينات خانگي همراه با اضافه بار عملكردي بر استقلال عملكردي، تعادل، راه رفتن و تغييرات الكتروميوگرافي در بيماران سكته مغزي حاد

زمينه و هدف: سكته مغزي به دنبال مختل شدن خون رساني به ناحيه‌اي در مغز سبب آسيب در سيستم‌هاي حسي و حركتي و ناتواني هاي حركتي و شناختي مي‌شود. هدف از اين مطالعه تعيين و بررسي تأثير تمرينات در منزل با اضافه بار عملكردي بر بيماران سكته مغزي حاد بود.روش بررسي: در اين مطالعه نيمه‌تجربي كه در سال 1403 به صورت پيش آزمون و پس آزمون با گروه‌هاي تجربي و كنترل انجام شد، جامعه آماري شامل بيماران سكته مغزي مراجعه كننده به كلينيك بيمارستان شهداي عشاير خرم آباد بود. نمونه آماري شامل 24 نفر بيمار سكته مغزي حاد بود كه به صورت تصادفي در دو گروه(مداخله و كنترل) تقسيم شدند. در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون(پس از 12هفته تمرين)، آزمون تعادل برگ، اندازه گيري استقلال عملكردي، آزمون راه رفتن دالي و بررسي الكتروميوگرافي عضله تيبياليس قدامي و چهارسر راني در هر2 گروه اجرا شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل و كولموگروف ـ اسميرنف تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: در بررسي تعادل با سطح معني داري(0.0001 =p)، در آزمون راه رفتن با سطح معني داري(0001 /0=p) و در آزمون استقلال عملكردي با سطح معني داري(0.0001=p) در گروه مداخله وضعيت بهتر بود. بررسي الكتروميوگرافي عصب عضله چهارسر راني با سطح معني داري(0.01=p) و عصب عضله تيبياليس قدامي با سطح معني داري(0.01=p) مشخص كرد آمپليتود عضله گروه كنترل وضعيت بهتري داشت.نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد علاوه بر تمرينات كلينيكي تمرينات مبتني بر منزل با استفاده از يك وزنه يا ويت كاف موجب بهبود عملكرد مستقل، راه رفتن و وضعيت تعادلي بيماران سكته مغزي حاد مي‌شود كه اين موضوع با تغييرات مثبت در الكتروميوگرافي عضلات درگير همراه بود.