ارزيابي تاثير تحريم بر سرمايه‌گذاري خارجي در قراردادهاي سرمايه گذاري مشترك (جوينت ونچر) صنعت

تحقق سرمايه گذاري مستقيم خارجي در قالب قراردادهاي جوينت ونچر، با داشتن مزاياي فراوان براي كشور ميزبان، نيازمند ايجاد همسويي لازم بين دو اقتصاد (كشور مبدا و ميزبان) داراي ويژگي هاي متفاوت است. مطابق با ادبيات نظري، انتظار مي رود تحريم كشور ميزبان به عنوان عامل افزايش ريسك و نااطميناني بر جذب سرمايه گذاري خارجي در قالب جوينت ونچر اثر مثبت داشته باشد و ليكن اثر آن مي تواند توسط عواملي چون ضعف در زيرساختهاي قانوني و روال هاي حقوقي شفاف كشور ميزبان تنزل يابد. در مطالعه حاضر، چهارچوب مناسب براي جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي برپايه مشاركت با سرمايه گذاران بومي در شرايط تحريمي صنعت ايران بررسي  مي‌شود. اين مطالعه با استفاده از مدل خود رگرسيون برداري بيزين انجام گرفته است. براساس نتايج اين مطالعه، تفاوت ماهوي در رفتار سرمايه گذاري شركتهاي تابعه كشورهاي توسعه يافته با شركتها و اشخاص تابعه كشورهاي منطقه و در حال توسعه مشهود است. مطابق با نتايج، تحريم كشور ميزبان، كاهش تمايل به ورود در قالب سرمايه گذاري مشاركتي به بخش صنعت را موجب مي شود و ليكن اثر آن از تاثير ديگر متغيرها همچون اندازه بازار، كارايي حاكميت و باز بودن تجاري بر جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي در قالب سرمايه گذاري مشترك (جوينت ونچر) كمتر است.