پيش‌بيني رفتارهاي پرخطر براساس سبك‌هاي دلبستگي ناايمن: بررسي نقش ميانجي ظرفيت تاملي

مقدمه: نتايج برخي پژوهش‏ها نشان داده كه دلبستگي نا ايمن با رفتارهاي پر خطر ارتباط دارد. اما مكانيزم زيربنايي اين رابطه بررسي نشده است. از اين‏رو، مطالعه‏ي حاضر به منظور بررسي نقش ميانجي ظرفيت تأملي در ارتباط بين سبك‏هاي دلبستگي ناايمن و رفتارهاي پر خطر انجام گرفته است. روش‏: اين مطالعه يك پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بود. نمونه مورد مطالعه شامل دانشجويان شهر تهران بودند كه از بين آن‏ها 329 به صورت نمونه‏ گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني‏ها پرسشنامه‏هاي ظرفيت تأملي، سبك‏هاي دلبستگي ناايمن و پرسشنامه رفتارهاي پر خطر را تكميل كردند. براي تحليل داده‏ها از روش تحليل مسير استفاده شد. يافته‏ها: نتايج نشان دهنده‏ي اثر مستقيم ظرفيت تأملي بر رفتارهاي پرخطر بود. همچنين  نقش ميانجي ظرفيت تأملي بين سبك‏هاي دلبستگي و رفتارهاي پرخطر معنادار بود. نتيجه ‏گيري: براساس يافته‏ها مي‏توان نتيجه گرفت كه دلبستگي ناايمن به همراه ظرفيت تأملي نقش مهمي در شكل‏گيري رفتارهاي پرخطر دانشجويان دارند. به همين دليل مداخلات روان‏درماني براي پيشگيري از شكل‏گيري اين رفتارهاي پرخطر از اهميت ويژه‏اي برخوردار هستند.