رابطه ساختاري توانايي شناختي و حل مسئله اجتماعي با توجه به نقش ميانجي عدم توازن

مقدمه:اين مطالعه نقش ميانجي توازن خود در رابطه ساختاري بين توانايي شناختي و حل مسئله اجتماعي را بررسي نموده است. روش: روش پژوهش توصيفي و همبستگي بود.308 شركت كننده (188 زن و 114 مرد) به روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان كادر پرواز شركت هوايي ايران اير انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‌ها از 3 پرسشنامه: توانايي شناختي نجاتي، شاخص يكپارچه ناهمخواني خود هاردين ، مقياس توانايي حل مسئله اجتماعي فرم كوتاه تجديد نظر شده ديزوريلا و نزو استفاده شد. يافته ها: بررسي نتايج نشان داد كه بين مولفه‌هاي توانايي شناختي با حل مسئله انطباقي رابطه منفي و با مولفه‌هاي حل مسئله غير انطباقي رابطه مثبت در سطح معناداري 0.01 وجود دارد. همچنين 4 مولفه توازن خود با حل مسئله انطباقي بطور مثبت و با حل مسئله غير انطباقي بطور منفي در سطح معناداري 0.01 رابطه دارند. نتيجه گيري: با توجه به افزايش تكامل و پيچيدگي فرايندهاي شناختي مغز انسان، بايد مطالعات بيشتري در خصوص افزايش ارتباط ميان شخصيت، حل مسئله اجتماعي و توانايي‌هاي شناختي صورت پذيرد. لذا طرح ريزيبرنامه‌هاي موثر جهت ارتقا شناختي پرسنل مشاغل حساس از جمله كادر پروازپيشنهاد مي‌شود.