مدل ساختاري روابط بين گرايش به جراحي زيبايي با طرحواره هاي ناسازگار اوليه و گرايش به مد با ميانجي گري تنظيم شناختي هيجان در زنان متقاضي جراحي زيبايي شهر بوشهر

مقدمه: امروزه جراحي زيبايي به عنوان يكي از شايع ترين اعمال جراحي در سطح جهان مطرح بوده و عوامل مختلفي در اين زمينه تاثيرگذار مي‌باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي‌گري تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه و گرايش به مد با گرايش به جراحي زيبايي در زنان متقاضي جراحي زيبايي بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه‌ي زنان متقاضي جراحي زيبايي مراجعه كننده به كلينيك‌هاي زيبايي شهر بوشهر در سال 1399 بود. حجم نمونه متشكل از 400 نفر خانم بودند كه به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب گرديدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌هاي گرايش به جراحي زيبايي اعتمادي فر و اماني (1392)، نگرش به مد رضايي(1393)، طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه يانگ (2005) و تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي (2001) بود. يافته‌ها: يافته‌ها نشان‌داد كه متغيرهاي گرايش به مد و طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه با ميانجي‌گري تنظيم شناختي هيجان پيش‌بيني‌كننده گرايش به جراحي زيبايي در زنان بودند. همچنين يافته‌هاي مدل ساختاري حاكي از معناداري ضرايب مسير مستقيم گرايش به مد و طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه با تنظيم شناختي هيجان بود. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش، مي‌تواند براي روان‌درمانگران و مشاوران در ارائه مشاوره تخصصي به زنان متقاضي جراحي پروتكلي مبني بر اصلاح باورها و شناخت‌هاي غيرمنطقي و آموزش سبك‌هاي مقابله‌اي جهت كاهش گرايش به مدگرايي و طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه و افزايش تنظيم شناختي هيجان معرفي نمايد.