ارائه مدل علي انعطاف پذيري شناختي و اعتياد به شبكه هاي اجتماعي : نقش واسطه اي خودكارآمدي ، بهزيستي روانشناختي و همدلي شناختي در بين دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شيراز

هدف اين تحقيق ارائه مدل علي انعطاف پذيري شناختي بر اعتياد به شبكه هاي اجتماعي: نقش واسطه اي خودكارآمدي، بهزيستي روانشناختي و همدلي شناختي مي باشد. روش : روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شيراز بودند كه تعداد كل آنها 68152نفر مي باشد كه در سال تحصيلي 1400-1399 مشغول به تحصيل بودند حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 382 نفر مي باشد روش نمونه گيري مورد استفاده خوشه اي چندمرحله اي است . ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه هاي انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010)، همدلي شناختي جوليف و فارينگتون(2006)، بهزيستي روانشناختي ريف(1989) ، خودكارآمدي عمومي شرر و همكاران (1982) و اعتياد به شبكه هاي اجتماعي احمدي و همكاران(1395) بود. يافته ها: براي تجزيه و تحليل داده ها و آزمون فرضيه ها از روش تحليل مسير استفاده شد. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه انعطاف پذيري شناختي بر خودكارآمدي، بهزيستي روانشناختي و همدلي شناختي تأثير مستقيم دارد همچنين خودكارآمدي ، بهزيستي روانشناختي و همدلي شناختي بر اعتياد به شبكه هاي اجتماعي تأثير مستقيم دارند. به طور كلي مي توان چنين بيان نمود كه خودكارآمدي ، بهزيستي روانشناختي ، و همدلي شناختي در رابطه بين انعطاف پذيري شناختي و اعتياد به شبكه هاي اجتماعي نقش واسطه اي دارند. نتيجه گيري: كليه متغيرهاي مطرح در پژوهش 0/07 از متغيرهاي موجود در اعتياد به شبكه هاي اجتماعي را تبيين مي كند و مدل پژوهش با توجه به داده ها از برازش نسبتا خوبي برخوردار است.