نقش ميانجي استرس و ترس از كرونا در رابطه‌ بين باورهاي وسواسي و نشانگان وسواسي-اجباري

پژوهش حاضر باهدف تعيين نقش ميانجي استرس كرونا و ترس از كرونا در رابطه‌ بين باورهاي وسواسي و نشانگان وسواسي-اجباري انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. از ميان جمعيت عمومي 391 نفر از طريق فراخوان اينترنتي در سال 1400، با توجه به ملاك‌هاي ورود به شيوه‌ نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس وسواس فكري عملي (فوا و همكاران)، باورهاي وسواسي (گروه كار شناخت‌هاي وسواس-اجبار)، مقياس ترس از كرونا (آهورسو و همكاران) و استرس كرونا (تيلور و همكاران) بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه باورهاي وسواسي با استرس كرونا و ترس از كرونا و نشانگان وسواسي-اجباري رابطه‌ مستقيم و معناداري  دارد و استرس كرونا و ترس از كرونا در رابطه‌ باورهاي وسواسي و نشانگان وسواسي-اجباري نقش ميانجي دارد. در مجموع نتايج نشان داد كه مدل از برازش مطلوبي برخوردار بود. از اين يافته مي‌توان براي طراحي مداخله جهت كاهش ترس و استرس در هنگام شيوع بيماري‏هاي واگيردار استفاده كرد. بنابراين برنامه ريزي جهت كاهش استرس و باورهاي وسواسي نقش موثري در كاهش نشانگان وسواسي جبري دارد و امري ضروري است.