تأثير آموزش مبتني بر هوش چندگانه گاردنر بر مهارت‌هاي خواندن و انگيزش تحصيلي كودكان نارسا‌خوان

مهم‌ترين شاخص نارساخواني، اختلال در مهارت‌هاي خواندن است كه موجب كاهش انگيزه‌ تحصيلي مي شود. اين پژوهش به‌منظور تعيين اثربخشي آموزش مبتني بر هوش چندگانه‌ گاردنر بر مهارت‌هاي خواندن و انگيزش تحصيلي كودكان نارسا خوان انجام شد. طرح پژوهش، شبه تجربي از نوع پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ آماري تمامي كودكان 7 تا ۱۱ساله  نارساخوان شهر رشت بودند كه در سال 1402  به مراكز اختلالات يادگيري مراجعه كردند. نمونه 30 كودك نارساخوان كه با روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در گروه‌هاي آزمايش  و كنترل جاي‌دهي شدند. گروه آزمايش برنامه‌ آموزش مبتني بر هوش چندگانه‌ گاردنر را طي 12 جلسه 45 دقيقه اي دريافت كردند. در طي اين مدت گروه كنترل فقط ابزار ها را در مرحله‌ پيش و پس آزمون تكميل كردند. ابزار مورد استفاده شامل  آزمون رسمي خواندن و نارساخواني نما، مقياس سنجش و برآورد هوش‌هاي چندگانه‌ عابدي، و مقياس انگيزش پيشرفت هرمنس بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس تحليل شد؛ نتايج نشان داد آموزش مبتني بر هوش چندگانه گاردنر به‌عنوان زبان يادگيري، باتكيه‌بر توانايي‌هاي هوشي، در ارتقاي مهارت‌هاي خواندن و انگيزش تحصيلي كودكان نارساخوان نقش معناداري داشت؛ بنابراين استفاده از آموزش مبتني بر هوش چندگانه گاردنر پيشنهاد مي‌شود.