اثر تعارض والد-فرزند بر علائم افسردگي، دروني كردن مشكلات و پرخاشگري: نقش ميانجي‌گر امنيت عاطفي

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تعارض والد-فرزند بر علائم افسردگي، دروني كردن مشكلات و پرخاشگري با توجه به نقش ميانجي گر امنيت عاطفي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع معادلات ساختاري از طريق تحليل مسير است. جامعه‌ آماري پژوهش شامل كليه‌ دانش آموزان مقطع اول و دوم متوسطه شهر اهواز بود. كه از بين آن‌ها تعداد 240 نفر دانش آموز از طريق روش نمونه‌گيري خوشه اي چندمرحله‌اي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارض والد-فرزند، مقياس امنيت عاطفي، پرسشنامه‌ افسردگي كودكان، پرسشنامه‌ دروني كردن مشكلات و پرسشنامه پرخاشگري بود. داده هاي پژوهش براي ارزيابي الگوي مفهومي از روش معادلات ساختاري بررسي و برازش مدل تاييد شد.  نتايج تحليل مسير حاكي از اثر مستقيم تعارض والد-فرزند بر امنيت عاطفي، علائم افسردگي، دروني كردن مشكلات و پرخاشگري و اثر مستقيم امنيت عاطفي بر علائم افسردگي، دروني كردن مشكلات و پرخاشگري بود. همچنين نتايج نشان داد كه تعارض والد-فرزند از طريق امنيت عاطفي بر علائم افسردگي، دروني كردن مشكلات و پرخاشگري اثر غيرمستقيم داشت. همچنين پيشنهاد شد براي ايجاد امنيت عاطفي در خانواده، دوره‌هاي آموزش فرزند پروري توسط مراجع مرتبط ذي‌صلاح برگزار گردد.