بررسي تاثير رهبري اصيل بر روي كاميابي كاركنان در محيط كار در صنعت هتلداري: نقش تعديلگري سياست سازماني

امروزه با عنايت به گسترش صنعت گردشگري و هتلداري و نقش كيفيت رهبري در ارتقا و توسعه موفقيت‌آميز اين صنعت، پژوهش‏هاي متعددي در اين جامعه آماري با در نظر گرفتن شرايط خاص محيطي انجام گرفته‌‌ است. همچنين، پژوهش‌هاي اخير رابطه مستقيم، مثبت و معناداري بين رهبري اصيل، موفقيت سازماني، رشد و ظهور در بخش گردشگري ارائه كرده‌اند. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير رهبري اصيل بر روي كاميابي كاركنان در محيط كار در صنعت هتلداري با توجه به نقش تعديلگري سياست سازماني است. در اين راستا، از روش كمي (همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري) بهره گرفته شد. جامعه آماري پژوهش، كارمندان هتل‌ها بودند و پس از تعيين حجم نمونه توسط جي‌پاور و توزيع پرسشنامه،  349 داده از كارمندان هتل‌ها در شيراز جمع‌آوري شد. ابتدا پايايي و روايي مورد بررسي قرار گرفت و سپس فرضيه‏‌ها با نرم افزار اس‌پي‌اس‌اس و ماژول پراسس آزمون شد. نتايج نشان داد كه رابطه مثبت و معناداري بين رهبري اصيل و كاميابي در كار وجود دارد و همچنين، سياست سازماني به‌عنوان متغير تعديلگر نشان داد با افزايش ميزان سياست سازماني در محل كار، اثر‏‏گذاري رهبري اصيل بر كاميابي در كار كاركنان افزايش مي‏‌يابد. اين يافته مهم نشان مي‌دهد كه در سازمان‌هايي با سطح بالاي سياست سازماني، رابطه مثبت بين رهبري اصيل و كاميابي كاركنان در كار اهميت بيشتري پيدا مي‌كند.