تأثير سيليكات پتاسيم و ال- سيستئين بر عملكرد، كارآيي مصرف آب و كيفيت ميوه فيساليس (Physalis peruviana L.) تحت شرايط كم‌آبي

امروزه به دليل تغييرات آب و هوا و كاهش بارندگي، توليد محصولات كشاورزي در بسياري از مناطق، به خصوص مناطق خشك و نيمه خشك با مشكل مواجه شده است. به همين منظور، جهت مطالعه تأثير محلول پاشي سيليكات پتاسيم و ال- سيستئين بر كارآيي مصرف آب، عملكرد كمي و كيفي فيساليس (Physalis peruviana L.) تحت شرايط كم آبي، آزمايشي به صورت كرت هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك هاي كاملاً تصادفي در سه تكرار در مزرعه پژوهشي دانشگاه زنجان در سال 1401 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل سه سطح آبياري (50، 75 و 100 درصد نياز آبي گياه) به عنوان فاكتور اصلي و محلول پاشي سيليكات پتاسيم در سه سطح (۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ ميلي گرم در ليتر)، اسيدآمينه ال- سيستئين در دو سطح (۲۰ و ۴۰ ميلي گرم در ليتر) و آب مقطر (شاهد) به عنوان فاكتور فرعي بود. نتايج نشان داد كه تنش كم آبي محتواي مواد جامد محلول كل، اسيد قابل تيتراسيون، كاروتنوئيد و پروتئين ميوه را افزايش و ميزان ويتامين ث، تعداد ميوه و عملكرد ميوه را كاهش داد. كاربرد سيليكات پتاسيم به ويژه در سطوح 1000 و 1500 ميلي گرم در ليتر و اسيدآمينه ال- سيتئين محتواي كاروتنوئيد، اسيد قابل تيتراسيون، ويتامين ث و پروتئين و عملكرد ميوه را در شرايط آبياري 100 درصد و تنش كم آبي بهبود بخشيدند. بيشترين عملكرد ميوه با كاربرد سيستئين 40 ميلي گرم در ليتر به ترتيب در شرايط آبياري 100 و 75 درصد نياز آبي گياه به دست آمد. بيشترين كارآيي مصرف آب (2.53 و 2.43 كيلوگرم در مترمكعب) به ترتيب در گياهان تيمار شده با 20 و 40 ميلي گرم در ليتر سيستئين تحت شرايط آبياري 75 درصد نياز آبي گياه و تيمار 1000 ميلي گرم در ليتر سيليكات پتاسيم در شرايط آبياري 50 درصد نياز آبي حاصل شد. لذا، كاربرد 1000 ميلي گرم در ليتر سيليكات پتاسيم و يا 40 ميلي گرم در ليتر سيستئين جهت افزايش كيفيت و عملكرد ميوه فيساليس در شرايط آبياري نرمال و تنش كم آبي پيشنهاد مي گردد.