اثر پاكلوبوترازول بر برخي ويژگي‌هاي رشدي و بيوشيميايي گياه شويد (Anethum graveoelans L.) تحت تنش خشكي

در اين پژوهش اثرات تنش خشكي و پاكلوبوترازول بر گياه شويد مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه انجام شد. برخي از صفات رشدي و بيوشيميايي گياه شويد تحت تنش خشكي( بر پايه ميزان آبياري) در سه سطح 70، 50 و 30 درصد ظرفيت زراعي و تيمار با پاكلوبوترازول در دو سطح 40 و 20 ميلي‌گرم در ليتر بررسي گرديد. نتايج نشان داد تنش خشكي، وزن تر و خشك و طول ساقه، وزن تر و خشك و طول ريشه، ميزان رنگيزه هاي فتوسنتزي و پروتئين را به طور معني داري كاهش و در مقابل ميزان قند هاي احياء كننده، پرولين و فعاليت كاتالاز را افزايش مي دهد. اگر چه در نمونه هاي تيمار شده با پاكلوبوترازول نيز كاهش معني‌داري در وزن تر وخشك و طول ساقه مشاهده شد اما تيمار با پاكلوبوترازول، پارامتر هاي رشد ريشه، ميزان رنگيزه ها و پروتئين ها را در مقايسه با گياهان تحت تنشي كه با پاكلوبوترازول تيمار نشده بودند به طور معني‌داري افزايش داد. در گياهان تيمار شده با پاكلوبوترازول مقدار قند ها و پرولين و فعاليت كاتالاز نسبت به گياهاني كه با پاكلوبوترازول تيمار نشده بودند و شاهد به طور معني‌داري بيشتر بود (در سطح 05/0 P ≤). علاوه بر اين الگوي بيان پروتئين ها نيز تفاوت داشت. تجزيه SDS-PAGE يك پروتئين با وزن مولكولي 11 كيلودالتون را در شرايط تنش شديد و تيمار با غلظت mg/L 40 پاكلوبوترازول نشان داد. احتمالاً اين پروتئين نقشي اساسي در مقاومت شويد به كم آبي و اثر پاكلوبوترازول در تعديل تنش دارد.