طراحي مداخلۀ روان‌شناختي والد– نوجوان مبتني بر مؤلفه‌هاي احساس تنهايي و نظريه تكاملي

پژوهش حاضر با هدف طراحي مداخلۀ روان‌شناختي والد-نوجوان براي كاهش احساس تنهايي مبتني بر مؤلفه‌هاي احساس تنهايي دختران نوجوان و نظريه تكاملي احساس تنهايي كاچيوپو و انجام يك مطالعۀ موردي بر احساس تنهايي و تعامل والد-فرزند، انجام شده است. روش تحقيق اعتباريابي موردي (تك آزمودني) از نوع طرح چندپايه AB، بود. جامعه آماري شامل دختران نوجوان 16 تا 18 ساله و والدينشان بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند و داوطلبانه از ميان دانش‌آموزان دو مدرسه، انتخاب شدند. نمونه شامل دو دانش‌آموز و والدينشان بود. به منظور سنجش احساس تنهايي از پرسشنامۀ احساس تنهايي UCLA و براي سنجش تعامل والد-فرزند از پرسشنامه تعامل والد-فرزند PACHIQ، استفاده شد. بر اساس يافته هاي پژوهش، مداخلۀ روان‌شناختي در قالب 11 جلسه براي والدين و نوجوانان طراحي و اجرا شد. در ادامه، روش نيمه آزمايشي اعتباريابي موردي (تك آزمودني) به كار رفت، به اين صورت كه احساس تنهايي و تعامل والد-فرزند دو نوجوان و تعامل والد-فرزند والدين آنها، از طريق طرح چندپايه AB، در چهارده هفته مورد بررسي و آزمايش قرار گرفت. يافته‌ها نشان دادند كه مداخلۀ روان‌شناختي تدوين‌شده، احساس تنهايي دختران نوجوان را كاهش داده و تعامل والد-فرزند را از ديد نوجوان و والدين بهبود بخشيده است.