پيش بيني نشانه هاي نقص توجه- بيش فعالي كودكان بر اساس صفات شخصيتي منش و تحريك پذيري مادران با توجه به نقش جنسيت

هدف از پژوهش حاضر پيش بيني نشانه ‌هاي نقص توجه- بيش فعالي كودكان بر اساس صفات شخصيتي منش و تحريك پذيري مادران با توجه به نقش جنسيت بود. پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل همۀ مادران دانش آموزان ابتدايي با نشانه هاي نقص توجه- بيش فعالي منطقه 5 و 7  شهر تهران در سال تحصيلي 99- 1398 بودند. تعداد 230 نفر با به كارگيري روش نمونه ‌گيري هدفمند انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از مقياس سرشت و منش كلانينگر (1994)، پرسشنامه كانرز والدين (1999) و پرسشنامه تحريك پذيري باس و پلامين (1984) استفاده شد. براي تحليل داده ‌ها علاوه بر آمار توصيفي از روش تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شد. تحليل داده ها نشان داد كه ميان صفات شخصيتي منش و تحريك ‌پذيري مادران با نشانه ‌هاي نقص توجه- بيش فعالي كودكان ارتباط معنادار وجود دارد (P≤0/001 ،β= 0/56). نتايج پژوهش همچنين نشان داد كه جنسيت در تعامل با صفات شخصيتي منش و تحريك ‌پذيري مادران نمي تواند نشانه ‌هاي نقص توجه- بيش‌ فعالي كودكان را پيش بيني كند (P≤0/001 ،β= 0/052). بر اساس نتايج يافته ها مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه برخي از صفات شخصيتي منش مادران مي ‌تواند زمينه ‌ساز نشانه ‌هاي نقص توجه- بيش ‌فعالي كودكان باشد. بنابراين توجه به صفات شخصيتي والدين مي تواند در بهبود روند درمان كودكان داراي نشانه ‌هاي نقص ‌توجه- بيش فعالي مؤثر واقع شود.