تأثير انگيزه هاي والدين براي مشاركت، بر عملكرد تحصيلي كودكان از طريق نقش ميانجيگري مشاركت مدرسه- محور والدين

هدف از اين پژوهش، بررسي ارتباط ميان انگيزه ‌هاي والدين براي مشاركت و عملكرد تحصيلي و نيز واكاوي نقش ميانجيگري مشاركت مدرسه- محور والدين در اين رابطه است. همچنين، اين مطالعه ميزان مشاركت والدين در امور تحصيلي فرزندان را مورد كنكاش قرار داده است. روش پژوهش همبستگي و از نوع مدل ‌يابي معادلات ساختاري است. شركت ‌كنندگان 384 دانش آموز (200 پسر و 184 دختر) پايه ششم ابتدايي استان لرستان با دامنۀ سني 11 تا 13 سال و والدين آنها (69 مرد و 315 زن) بودند كه با روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله ‌اي در سال تحصيلي 99-1398 انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه انگيزه ‌هاي والدين براي مشاركت رابطه ‌اي مستقيم و معنا‌دار با مشاركت مدرسه- محور والدين و عملكرد تحصيلي دارند. از اين گذشته، مشاركت مدرسه- محور والدين به‌طور مثبت و معنا دار عملكرد تحصيلي را پيش ‌بيني كرد. افزون بر اين، تحليل ساختاري بيانگر آن بود كه مشاركت مدرسه- محور والدين به‌طور معنا‌دار روابط ميان انگيزه هاي والدين را براي مشاركت و عملكرد تحصيلي ميانجيگري مي ‌كند. در نهايت، نتايج نشان داد كه والدين پايين تر از حد متوسط در رويدادهاي مدرسه فرزندان خود مشاركت داشته ‌اند. اين يافته ها اهميت مشاركت مدرسه -محور والدين را در سالهاي دبستان نشان مي ‌دهند و نقشي مؤثر در فراهم كردن شواهد و پيشينه تجربي بر اساس انگيزه ‌هاي والدين براي مشاركت، به منظور توسعه مداخلات و مدلهاي آموزشي مربوط به بهبود عملكرد تحصيلي كودكان دارند.