تأثير تدريس به شيوه معكوس بر فرسودگي و اشتياق تحصيلي دانش آموزان پايه چهارم ابتدايي

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير تدريس به شيوه معكوس بر فرسودگي و اشتياق تحصيلي دانش‌آموزان پايه چهارم دوره ابتدايي است. طرح پژوهش كمي و روش نيمه‌آزمايشي، طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل صورت پذيرفت. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش‌آموزان پايه چهارم دوره ابتدايي مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 1401-1400 در شهر بابلسر به تعداد 1726 نفر بودند. نمونه پژوهش نيز از پايه چهارم به صورت نمونه‌گيري تصادفي جايگزيني انتخاب شد. به تعداد 30 نفر به گونه اي كه 15 نفر در گروه كنترل و 15 نفر در گروه آزمايش انتخاب شدند. . داده‌هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه فرسودگي تحصيلي مسلش(2002) و اشتياق تحصيلي شافلي و همكاران(2002) جمع آوري شد. پايايي پرسشنامه اشتياق تحصيلي بر اساس آلفاي كرونباخ 0.94، عامل وقف خود 0.92 و عامل جذب 0.79 محاسبه شد و روايي آن با تحليل عاملي و با ضريب كرونباخ تأييد شد. پايايي و روايي پرسشنامه فرسودگي تحصيلي مسلش بر اساس روش همساني دروني و بازآزمايي مورد تأييد قرار گرفته ‌است. ضريب آلفاي كرونباخ براي خرده مقياس‌هاي خستگي عاطفي 0.88، شك ‌و ترديد 0.90 و خودكارآمدي 0.84 به دست آمد، كه نشان از پايايي مناسب اين ابزار داشت. روايي عاملي آزمون نيز به روش تحليل عوامل و چرخش واريمكس نيز محاسبه شد. ضريب آلفاي به دست آمده براي روايي واگرا براي خرده مقياس‌هاي خستگي عاطفي، شك و ترديد و خودكارآمدي به ترتيب 0.21-، 0.53- و 0.32- به دست آمد. نتايج حاكي از آن است كه تدريس معكوس بر متغيرهاي خستگي هيجاني، بي‌علاقگي تحصيلي، ناكارآمدي درسي و نمره كلي فرسودگي تحصيلي مؤثر بوده است(0.05 P). يعني استفاده از تدريس معكوس در كلاس موجب كاهش فرسودگي تحصيلي در دانش‌آموزان مي‌شود.