ديگري‌‎سازي در سياست «نگاه به شرقِ» جمهوري اسلامي ايران و فدراسيون روسيه

در عرصۀ  بين‌المللي مانند زندگي فردي و اجتماعي دولت‎‌‌ها تلاش دارند، از‌ راه ديگري‎سازي، (مانند نظريۀ صلح دموكراتيك يا مفهوم قدرت هنجارمند اروپا) خود را از ديگران جدا‌ سازند. اين ديگري‌سازي، بخشي از فرايند هويت‌‎يابي ‌است و بيشتر پايۀ نظري دارد. اين پژوهش استدلال مي ‌كند چنين ديگري‌سازي در راهبرد نگاه به شرقِ جمهوري اسلامي ايران و فدراسيون روسيه نيز وجود‌ دارد. پرسش اصلي اين پژوهش اين است كه: جمهوري اسلامي ايران و فدراسيون روسيه چگونه با راهبرد نگاه به شرق تلاش دارند، خود را از ديگران جدا‌ سازند؟ و نقطۀ مشترك يا تلاقي راهبرد نگاه به شرق آن‌ها چيست؟ در پاسخ به ‌اين دو پرسش اين پژوهش استدلال مي ‌كند ايران و روسيه در چارچوب راهبرد نگاه به شرق با تأكيد بر عناصري مانند: جغرافيا، فرهنگ، تمدن، ايدئولوژي و مانند آن تلاش‌دارند، خود را از ديگران (غرب) جدا‌سازند و نقطه مشترك اين جداسازي، دشمني با غرب (به ويژه ايالات متّحد) است. ويژگي‌هاي مشترك در راهبرد نگاه به شرق دو كشور مانند: هم‌پوشاني جغرافيايي، تأكيد بر سنت‏گرايي و ارزش‌هاي سنتي (ضدجديد) و نظم چندقطبي پادهژمون اين موضع مشترك را تقويت ‌مي‌كند. سرشت اين پژوهش، كيفي بوده و نگارنده با رويكرد توصيفي- تحليلي، فرضيه پژوهش را مورد آزمون قرار‌مي‌ دهد. داده‎هاي مورد نياز براي تبيين مسئله نيز از راه مطالعات كتابخانه‌اي (مقاله‌ها، كتاب‌ ها و منابع معتبر اينترنتي) گردآوري شده است.