طراحي مدل مديريت يكپارچه صنعت گردشگري ورزشي ايران

وجود انواع تفرق هاي قانوني، نهادي، وظيفه اي، ساختاري همچنين انواع بازيگران با قدرت هاي متفاوت  و در برخي اوقات  نابرابر سبب شده كه تحقق يكپارچگي به يك مسئله اساسي در گردشگري ورزشي تبديل شود. اين پژوهش در راستاي طراحي الگوي مديريت يكپارچه در گردشگري ورزشي ايران صورت گرفت. پژوهش حاضر با رويكرد آميخته(كيفي-كمّي) و با استراتژي اكتشافي(توسعه ابزار) انجام شد. دربخش كيفي؛ شاخص هاي مديريت يكپارچه صنعت گردشگري ورزشي ايران از طريق مصاحبه عميق و نيمه ساختار يافته با متخصصان و كليه صاحبنظران درگردشگري، گردشگري ورزشي و مديريت ورزشي شناسايي و با بهره گيري از نظريه داده بنياد(رويكرد گليزر) با سه مرحله كدگذاري تجزيه و تحليل شد. به اين ترتيب پرسشنامه اي براساس هشت معيار: همچنين 29 زيرمعيار، در مقياس پنج ارزشي ليكرت با 119سؤال تدوين شد. روايي و پايايي پرسشنامه با تحليل عاملي تأييدي اكتشافي و آلفاي كرونباخ(96%) بررسي شد. جامعه آماري بخش كمّي شامل 600 نفر از كارشناسان و مديران وزارت هاي ميراث فرهنگي، ورزش و جوانان همچنين سازمان حفاظت محيط زيست، سازمان هواپيمايي كشوري، كميته ملي المپيك و پارالمپيك، دفاتر خدمات مسافرتي و فعالان بخش خصوصي همچنين دانشجويان و اساتيد دكتري مديريت ورزشي بود. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات در بخش توصيفي از روش هاي فراواني، ميانگين و انحراف استاندارد استفاده شد. نرمال بودن داده ها با آزمون كلومووگروف-اسپيروف(0.05 ) بررسي شد. در بخش آمار استنباطي از آزمون مدل يابي معادلات ساختاري، آزمون فريدمن(0.001=P) و ضريب همبستگي پيرسون با كمك نرم افزار هاي AMOS و SPSS استفاده شد. برمبناي يافته ها هشت شاخص سياستي - برنامه اي، وظيفه اي، مديريتي، قانوني، نهادي، ساختاري، ذينفعان، ابزار و منابع به عنوان عوامل مؤثر مديريت يكپارچه گردشگري ورزشي ايران شناسايي شدند. در اين بين؛ شاخص قانوني با آماره(13.077=  t) و زير معيار بودجه با مقدار آماره(27.606=  t) بيشترين تأثير را دارند. همچنين بين معيارهاي اصلي پژوهش ارتباط معني داري در سطح99% وجود دارد. به اين ترتيب پيشنهاد مي شود، مسئولين و سياست گذاران در اين حوزه با بهره گيري از نتايج پژوهش، در راستاي كاربست مديريت يكپارچه در تمامي ابعاد، زمينه را براي قرار گرفتن گردشگري ورزشي ايران در مدار توسعه همه جانبه، فراهم كنند.