مطالعه اثر مهاركنندگي ليپوزوم‌هاي حاوي ائوزين B بر انگل پلاسموديوم در مدل‌هاي درون‌تني و برون‌تني

مقدمه: در سال‌هاي اخير به دليل گسترش مقاومت دارويي انگل پلاسموديوم و همچنين كاستي‌هاي داروهاي ضد مالاريا، استفاده از نانوداروهاي بر پايه ليپوزوم در درمان مالاريا به‌شدت مورد توجه قرار گرفته است. در اين تحقيق اثر ليپوزوم‌هاي حاوي تركيب ضد مالارياي ائوزين B بر انگل پلاسموديوم برگئي مالارياي موشي مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه با استفاده از كلسترول در حضور ائوزين B، ليپوزوم‌هاي حاوي ائوزين B به روش تبخير حلال تهيه شدند و ائوزين B، ائوزين B ليپوزومه، حلال دارو، ليپوزوم‌هاي فاقد دارو و داروهاي كنترل براي موش‌هاي آلوده تجويز شد، سپس درصد فعاليت مهاركنندگي انگل با استفاده از آزمايش پيتر مورد بررسي قرار گرفت. در مدل برون‌تني نيز ابتدا انگل پلاسموديوم فالسيپاروم كشت داده شد و درصد زنده‌ماني انگل در هر گروه با استفاده از تست لاكتات دهيدروژناز انگل بررسي گرديد.يافته‌ها: در در هر گروه آزمايش، درصد پارازيتمي انگل تحت تاثير ائوزين B ليپوزومه نسبت به ائوزين B تنها پايين‌تر، و درصد مهاركنندگي به طور معني‌داري (0.05 P) بالاتر بود. درصد زنده‌ماني انگل در مدل برون‌تني نيز در هر گروه تحت تاثير ائوزين B ليپوزومه نسبت به ائوزين B تنها، پايين‌تر بود.نتيجه‌گيري: استفاده از ليپوزوم‌هاي حاوي ائوزين B مي‌تواند سبب افزايش كارايي داروي ائوزين B در مدل مالارياي موشي و كاهش دوز داروي مصرفي گردد. با توجه به كاهش دوز مصرفي دارو در تيمار مالاريا توسط ائوزين B ليپوزومه، استفاده از اين دارو مي‌تواند مفيد باشد.