قابليت هاي نمايشي اختلال حس‌آميزي با نگاهي به انيميشن راتاتويي

زبان زيبايي شناسي سينما به گونه‌اي طراحي شده است كه تكنيك‌هاي سمعي و بصري آن نياز به اطلاعات حسي ديگر، از جمله لامسه، چشايي يا بويايي را نفي مي‌كند. مسئله اصلي اين پژوهش، مفهوم طراحي به صورت حس‌آميزي است . از اين جهت به بررسي اختلال حس‌آميزي، انواع آن و در نهايت به كاربرد آن در انيميشن پرداخته شده است. اين پديده نوعي اختلال عصب شناختي مي‌باشد كه فعال شدن يك مسير حسي موجب فعال شدن مسير حسي ديگر به صورت غير ارادي مي‌شود. چيزي كه در اين پژوهش خواهيد يافت نتيجه‌ي مطالعه‌اي از تركيب حواس پنجگانه در انيميشن به عنوان يك رسانه چند وجهي خواهد بود. طراحان به عنوان  تركيب كننده عناصر، مي‌توانند پيام‌هاي چندگانه محصولات را در بيش از دو شبكه حسي توزيع كنند. اين نوع طرح‌‌ها اغلب داراي ارتباطاتي هستند كه شامل  اطلاعات لامسه، بينايي، چشايي، بويايي و شنوايي مي‌شوند. از جمله اهداف اين تحقيق در حوضه مشترك ميان انيميشن و اختلال حس‌آميزي،  غوطه‌وري بيشتر در انيميشن، انتقال مفاهيم و احساسات انتزاعي و استفاده طراحان از تجربيات افراد سينستيت، كه منجر به ساخت سكانس‌هاي زيبا و بديعي مي‌شود، است . در اين مطالعه روش تحقيق كيفي و روش اجرا توصيفي تحليلي مي باشد. گردآوري اطلاعات از منابع كتابخانه اي، شبكه اينترنت و پايگاه هاي علمي معتبر مي‌باشد.