لينچينگ و بازنمايي آن در درام سياه‌پوستان آمريكا: حافظه تروماتيك در اتاق بي‌خوابي و ريچل

از لينچينگ يا مثله كردن به عنوان مجازاتي شبه آئيني و فراقانوني، كه در بستر تاريخ بعنوان روشي براي القاي خشونت نفرت جمعي عليه اقليت‌هاي قومي و مذهبي به كار گرفته شده است، ياد مي‌شود كه اشكال بروزرساني شده آن مانند خشونت پليس‌ها عليه سياه پوستان به بهانه قانون شكني در آثار بسياري از نمايشنامه نويسان آمريكايي آفريقايي تبار به تصوير كشيده شده است. تروماي گروهي و حافظه كهن ‌الگويي مملو از رازهاي مگو، تجربيات زيسته فيزيكي دردناك و تبعيض نژادي اثرات بلند مدت  رواني بر روي نسل‌هاي سياه‌پوستان آمريكا گذاشته كه در آثار دراماتيك منعكس شده است. اين مقاله تلاش مي‎كند تا اثرات بلند مدت رواني و خشونت نژادپرستانه را با خوانشي توصيفي تحليلي از نمايشنامه‌هاي اتاق بي خوابي نوشته آدام و آدرين كندي و ريچل نوشته آنجلينا ولد گريم كه بررسي كنند. براي اين هدف، پژوهشگران از نظريات كريستينا والد بهره برده‎اند كه كوشيده است با تمركز بر مفهوم و نظريه تئاتر تروما ردپاي پيدا و پنهان خشونت نژادي را بر روان قربانيان و اثرات آن بر كيفيت زندگي و تصميمات سرنوشت ساز واكاوي كند. در اين پژوهش تلاش شده است عوارض رواني قربانيان نژادپرستي و چگونگي مواجه شخصيت‌هاي نمايشنامه ‎هاي مذكور با نژاد پرستي و تكاپويشان براي بيان تجربيات زيسته ، به اميد تسهيل تسكين، مورد تحليل قرار گيرند و راه حلي تسهيل‌گر براي مواجهه و مبارزه با اين نوع برخوردها باشند. با بررسي دو نمايشنامه اتاق بي خوابي و ريچل و با تمركز بر معضل تروما به عنوان يكي از بنيادي ترين نتايج از عواقب سنگين حملات نژادپرستان هاي همچون لينچينگ و برخوردهاي پليس آمريكا عليه سيا هپوستان و با تكيه بر تأكيد صاحبنظران حوزه روانشناسي همچون كريستينا والد، مي توان نتيجه گرفت كه با استفاده از توانايي ادبيات نمايشي و با تحريك خاطرات عذاب آور گذشته و ايجاد پلي جهت اتصال آنها به زمان حال و ايجاد فرصتي براي پيش بيني آينده مي توان جوامع سياه پوست را قادر ساخت كه حقيقتي متفاوت از روايت معمول و رسمي دولت كه در سيطره كنترل سفيدپوستان و بر اساس حس برتري جويي آنان بنا نهاده شده است به جامعه منتقل كنند.